| Tak, w tej kwestii pan Henderson miał rację. Mieszkańcy byli – delikatnie mówiąc – niezbyt pomocni i ani trochę skorzy do współpracy. Czy reszta tego, co mówił, była prawdą, ciężko było określić. Właściwie normalny człowiek nie miałby z tym problemu – nazwałby to właśnie „bełkotem pijaka”. Miał niejakie szczęście, że trafił na takich, a nie innych rozmówców. Olivia nabrała ciężkiego powietrza w płuca i bezgłośnie wypuściła. Powinna była się przed tym powstrzymać, bo zapachy tego miejsca do najprzyjemniejszych nie należały. Postanowiła nie odzywać się już do końca wizyty, która zresztą prędko dobiegła końca.
Gdy doszli do samochodu, padło pytanie, na które sama nie do końca znała odpowiedź. Nie można było powiedzieć, że wierzyła, nie potrafiła uznać, że nie wierzy. Najbliższe jej odczuciom byłoby stwierdzenie, że ma co najmniej ambiwalentny stosunek do tej sprawy. Milczała, wpatrując się ze skupieniem w nieokreśloną przestrzeń.
Kiedy mowa była o archiwum, spojrzała na Charlesa i pokiwała głową. Tak, w tym mogła pomóc. Cmentarz nie wydawał się jej tak kuszącą propozycją. A potem nagle zachciało jej się śmiać. No tak, skoro nie mieli zamiaru wybić okna to było to niewątpliwą przeszkodą w dostaniu się do środka.
- Jak to, nikt z panów nie posiada potrzebnych umiejętności? Wpuśćcie mnie przez komin, na balecie nie takie rzeczy robiłam. – Skoro pozwalała sobie na niewybredne żarty, oznaczało to, że jej nerwy są nieźle postrzępione. – Elisabeth, jesteś pewna, że twój ojciec nie chował gdzieś kluczy? Bo zapasowych raczej nie miał komu dać, patrząc po jego sąsiadach. Jeśli nic z tego nieprzemyślanego planu nie wyjdzie – poddaję się, Charles. Zrobię, co uznasz za słuszne. Skoro obiecałam pomóc, nie zamierzam się wycofać.
__________________
"We train young men to drop fire on people, but their commanders won't allow them to write "fuck" on their aeroplanes because it's obscene." Apocalypse Now |