| De Fou spojrzał na Sarnusa wzrokiem pełnym żądzy krwi...Po chwili jednak, na jego twarzy zagościł pewien uśmieszek, kryjący pod sobą przebłysk inteligencji
- Ma pan rację panie Sarnus, dostało mi się... jakże interesująca z pana osoba. Może miałby pan ochotę na kieliszek wyśmienitego vitae po tym spotkaniu? - Nie czekając na odpowiedź zwrócił się do Anity - Moja droga, niezmiernie mi przykro, że poczułaś się urażona. Niestety nie do końca zrozumiałaś chyba co mam na myśli. Jak powiedziałem wcześniej, nie może mnie ominąć taka zabawa. Jak zapewne wiesz, ostatnie 200 lat spędziłem w letargu... Jednak nawet to nie jest problemem. Problemem nie jest też wejście do Elizjum. Jedyne co może być problemem to wyjście z niego... w całości. I nie chodzi tu o inne wampiry. Z nimi zawsze da się jakoś... - Francois znów się uśmiechnął - dogadać. Chodzi tu o łowców, którzy prawdopodobnie są w szeregach tej specjalnej policji. Poza tym podejrzewam, że obecny książę, raczej jest na bieżąco informowany co do tego co dzieje się w muzeum i raczej nie widzę go witającego nas z kwiatami w tym miejscu. Na koniec chcę ci przypomnieć, że jestem z Nowego Yorku, a tam mamy trochę inne metody działania,niż wy w Chicago. Nasze metody z pewnością wzbudziły by poruszenie wśród starszyzny, a to oznacza niepotrzebny rozgłos i komplikacje. Z tego co mówisz wnioskuję, że jest to sprawa wymagająca olbrzymiej dyskrecji... a może się mylę? Tak czy inaczej, uważam, że udzielenie informacji na nasze pytania jest sprawą priorytetową. Znając odpowiedzi, nasze szanse na... wyjście cało znacznie wzrosną. Rozumiem, że mamy mało czasu, jednak od tego wiele może zależeć. Czy zaszczycisz nas więc tymi niezbędnymi informacjami? Rozumiem, że mamy mało czasu, więc zamiast się kłócić lepiej od razu rozwiążmy problem, i rozejdźmy się niepostrzeżenie...
__________________
Tańcząc jak tobie zagrają, spraw by grali to co chcesz tańczyć... |