Cytat:
Napisał mlecyk  Sama siła dużo większa niż inni gracze to nie powód by narzekać. ALE... prawie całkowita niezniszczalność i moc pozwalająca na niszczenie armii jednym pierdem to już zdecydowanie za dużo.
Kiedyś może dojść do kolizji z innym graczem ( o choćby takim brzydzącym się ludźmi Eldarem ) i wtedy TYLKO deus ex ratuje proroka. |
Okej, przyczepię się do tego.
Przyznaję iż mam zły zwyczaj naginania zasad celem tworzenia postaci bardzo silnych, ponieważ postacie słabe które muszą w każdą najmniejszą nawet walkę wkładać olbrzymią ilość wysiłku i nigdy nie czują się potężne nudzą mnie niemiłosiernie. Brak poczucia siły postaci jest zresztą jedną z rzeczy które wspominasz.
Jednakże!
W świecie jest mnóstwo postaci o olbrzymiej potędze. Jest również dużo potężniejszych od postaci mojej czy Ptero, o czym świadczy zakończenie aktu dla tego ostatniego.
Są to postaci przed którymi również nie mielibyście żadnego ratunku.
Dlaczego siła mojej postaci jest taka a nie inna? Ponieważ potrzebowałem jej dla celów fabularnych. I jest nałożona za nią fabularna cena.
Wracając zaś do twojej uwagi, są dwie rzeczy o które chciałem spytać:
A) Są NPCe o niewiarygodnej sile. Jeśli uważasz że jesteś w stanie przejść przez świat gry nie prowokując nikogo takiego, dlaczego twoja postać miałaby wejść w konflikt z moją postacią, na ten przykład?
B) Jeżeli wyżej wymieniony konflikt nastąpi, dlaczego uważasz że muszę zabić postać drugiego gracza?
To jest stary problem w sesjach. Gramy w Storytelling. Dajemy MG całkowitą władzę nad światem, ale ufamy że nie nadużyje tej władzy, ponieważ zepsułoby to grę. Jeśli dajemy mu, by użyć angielskiego zwrotu, benefit of a doubt, dlaczego nie możemy zrobić tego samego dla graczy?
Oprócz tego, stare prawo storytellingowe Conservation of Ninjutsu, mówi nam że zdolność do niszczenia armii nie jest tak imponująca jak mogłaby się wydawać
