| 18 październik 1942, godzina 5:33, kamienica.
- To zbierać dupy i schodzimy niżej! Sobaki walą do cywilów, my im damy! Won do piwnic, dwóch do okien, kolejnych dwóch jako łącznicy. Siedzimy w podziemiu tak długo, aż skończą walić, lub podejdą! Jak ustanie na ponad trzy minuty, snajperzy won mi do okien na wyższych piętrach. Za każdego zastrzelonego dostaniecie kurwa łyżkę żarła więcej, więc spinać poślady! Ty nie, Nikowicz, i tak spasiona torba jesteś. Ruchy, ruchy! - Udali się do piwnic, czekając na koniec ataku. Pepeszki w gotowości, ludzie porozstawiani po kątach, napływ informacji z góry zapewniony. Czekamy jedynie na koniec ostrzał, albo zbliżenie wroga. Ściszonym głosem Strien poinstruował - Pamiętajcie, pozwalamy wejść kilku, zabijamy ich po cichu, a snajperzy ściągają kilku co ważniejszych niemiaszków. Tylko jaj nie tracić! - Wyjął z metalowej papierośnicy kolejnego skręta. Jedyna dobra strona dowodzenia; tak dlugo jak żyje, póty miał papierosy. A żyć będzie, dopóki te matkojeby z Guby bronić będą mateczki Rosyji. A on wraz z nimi... |