| Brzyski obserwował cały spektakl z niemałym rozbawieniem. Oto Anioł Apokalipsy pojawił się znikąd i zażądał by dokonali wyboru, równie nieludzkiego jak on sam. Paluch nie był przekonany ani do kreacji nowego świata, ani do zachowania pieczęci, bowiem starego świata nienawidził szczerze i oddanie. A z drugiej strony był to jedyny świat który znał i który, przy wszystkich swoich minusach, mógł nazwać swoim.
Nie był zaskoczony gdy Adam, jako pierwszy spośród ich piątki, dokonał swojego wyboru. Nowy ład. Nie dziwił mu się - ciągle miał przed oczyma widok dwu, potwornie skatowanych kobiet na wysepce. Dwu istot, które Adam musiał kochać.
Druga podeszła Aniela. I ona wybrała nowy, lepszy porządek. Klęcząc spróbowała paru kropel. Brzyski był nieco zaskoczony, ponieważ kobieta wyglądała porządnie, jak ktoś kto wiódł całkiem niezły żywot na tym świecie. "Na tym świecie" Brzyski zatrzymał się nad tym co sobie pomyślał, a potem postanowił nie czekać dłużej. Nie chciał by jego wybór był nic nieznaczącą demonstracją.
Podszedł do Anioła Apokalipsy, dziwacznej i pokracznej istoty ze złego snu, którą ktoś - Bóg, Diabeł, Thor lub inny byt - powołał do życia. Jeszcze raz przyjrzał się jego dłoniom. Było coś fascynującego w cieknącej krwi, zarówno tej czerwonej, ludzkiej, jak i boskiej. A potem wybrał.
Najpierw pochylił się nad raną z krwią ludzką. Nabrał jej w swoje ręce, a następnie uzupełnił ją krwią boską i wypił. A potem wybuchnął śmiechem. |