| Rosalinda nie śpieszyła się – po pierwsze damie pośpiech nie przystoi, po drugie w podróż wyruszyła już dawno, jeszcze przed oficjalnym rozpoczęciem naboru na wyprawę.
Polecenie było jasne – ma opuścić dwór królewski i z grupą śmiałków udać się do grobowca Nef-Halaima, szukać pozostawionych tam artefaktów i innych magicznych źródeł. Brzmiało to jak marny żart, nawet zaśmiała się słysząc polecenie od samej Malite; ale po sekundzie śmiech uwiązł jej w gardle. Skłoniła się więc tylko. I wtedy.. po raz pierwszy przemknęła jej myśl „czy dobrze zrobiłam, oddając im moje życie we władanie?” Przeraziła się tak bardzo, ze aż zbladła, co nie umknęło uwadze Malite, która natychmiast spróbowała wyskandować jej umysł. Jednak lata szkolenia nie poszły na marne – Rosalinda była naprawdę dobra w maskowaniu swoich myśli i uczuć.
Stowarzyszenie... zapewniło jej pozycję, o której nawet nie śniła. Od.. od tak dawna niczego specjalnego od niej nie wymagano. Ot, przekonać króla, aby podpisał jakiś traktacik. Wytłumaczyć, dlaczego to księstwo będzie lepszym sojusznikiem niż inne. Przetrzymać kilka chwil w łożnicy, żeby nie zdążył na tą, czy inną audiencję. Proste sprawy. Dla kobiety z jej umiejętnościami i wdziękiem – banalne.
-----
Przybyła do Gallan już kilka dni temu. Odbyła kilka umówionych wcześniej spotkań, zebrała najświeższe wiadomości. Uzupełniła zapasy najniezbędniejszych rzeczy. Teraz – od wczesnego ranka – czekała w oberży na przybycie dr Symeona.
Nie rzucała się w oczy – siedziała wciśnięta w ciemny kąt sali, plecami do ściany, twarzą do wejścia, praktycznie niewidoczna. Męski strój – spodnie, wysokie buty, peleryna – dodatkowo maskowały sylwetkę. Twarz przysłonięta była naciągniętym mocno kapturem.
Czekała.
__________________
A poza tym sądzę, że Reputację należy przywrócić. |