| Nasze postacie mordują, kradną, torturują, fałszują (dokumenty, przyśpiewki też czasem), oszukują (blef!), grabią miejsca sakralne, tępią zagrożone gatunki, czasem zdarzy się wywołać wojnę, albo naruszyć osnowę rzeczywistości, więc miejcie litość i nie wypominajcie im tego seksu.
Jeśli chodzi o doświadczenie, to zwykle są to właśnie skromne opisy, dające do zrozumienia co się wydarzyło, ale bez opisów, w końcu rpg to gra wyobraźni. W jednej sesji postać gracza miała swoją npckę, z którą zamykał się w alkowie i czytali poezję. I bardzo fajnie, bo byli w tym mało inwazyjni. Nawet nie trzeba było tego czytać. Ot, scenka rodzajowa. Już bardziej irytujące/inwazyjne jest natręctwo językowe, gdy komuś wszystko się kojarzy i nie potrafi się wysłowić bez dwuznaczności.
Dobrą praktyką jest gdy MG w rekrutacji piszę co w sesji przewiduje/widzi z środków ekspresji, dotyczy to różnych zagadnień: przemocy, seksu, pvp, gore, religii... napisać trzy zdania to nie jest wielki wysiłek ( w porównaniu z całą sesją) a zawsze można uniknąć dramy.
Niepowodzenia i grafomanią bym się nie przejmował. Generalnie posty w sesjach to różne odcienie grafomanii, i jak opiszemy kiczowatą scenę szermierki, czy pieszczot to nikt nie zejdzie na zawał. Prawdopodobnie też niewiele osób to przeczyta.
A czy warto? Czasem bardziej. Niektóre konwencje zawierają w sobie erotykę w znacznym stopniu. Wszelkie szpady i wachlarze, era wiktoriańska i wyższe sfery co to źle się prowadzą, wampiry wszelakie (w ogóle jest pewnie jakimś symbolem seksu jakby mu pogrzebać w życiorysie). Też wątek erotyczny może uczłowieczyć postać, podobnie jak to, że ma rodzinę (a nie że zginęła gdy był dzieckiem). Może istnieje zależność, że im mniej na sesji trupów, tym więcej miejsca na erotykę. |