Gargamel

Bombka niczym poza nazwą nie przypominała uroczej ozdoby choinkowej. Co prawda ta miała zegar no ale... Właśnie to ale było sednem sprawy. Plątaniną drutów, jakieś obwody, kilka pojemników z cieczą, która, przynajmniej narazie zachowywała zupełną obojętność. A zegar wciąż tykał banalnie tik-tak... Vel miał coraz mniej czasu. Ucieczka nie wchodziła w rachubę, bo jakby się koledzy dowiedzieli... Oj byłoby śmiechu. Z kieszeni wyciągnął pustą butelkę po winku. Jednym uderzeniem o podłogę rozbił ją tobiąc tak zwanego tulipana. Gdy spojrzał na bombę pot zrosił mu czoło, puls niebezpiecznie przyspieszył a serce biło w tempie należnym sprinterom. Do tego ta sahara w gębie. Wiesiek zdążył się zorientować, że bomba ma zbyt duzo kabli jak na jeden obwód. musiały być więc conajmniej dwa lub więcej. to komplikowało sprawę. Delikatnie ujął czerwony kabel prowadzący do zegara przy okazji zaczynając się modlić.
- In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti. Amen
Powoli zbliżył tulipana do czerwonego przewodu jednocześnie zupełnie nieświadomie modląc się zamiast po polsku to po łacinie i bynajmniej nie tej podwórkowej a klasycznej
= Angele Dei, qui custos es mei, me, tibi commissum pietate superna, illumina, custodi, rege et guberna.
Amen.
Wraz z swoim Amen przeciął tulipanem kabel i zamknął oczy w oczekiwaniu na wybuch bo i tak uciec by raczej nie zdążył. Za to modlił się dalej ale już nie do swego Aniła stróża lecz zaczął odmawiać Modlitwę Pańską czyli zwyczajowe Ojcze nasz z tych nerwów wciąż po łacinie, jakby wierząc, że dzięki temu jego modły zostaną lepiej wysłuchane.
- Pater noster, qui es in caelis, sanctificetur nomen tuum, adveniat regnum tuum, fiat voluntas tua sicut in caelo et in terra.
Panem nostrum quotidianum da nobis hodie;
et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris, et ne nos inducas in tentationem, sed libera nos a malo. Amen.

 

__________________
Gargamel. I wszystko jasne