Jeden z jegomościów, ten, który zdawał się być najbardziej natarczywy względem zaczepianych dam, wybuchł głośnym śmiechem po słowach Mayven. W ślad za nim, zrobili to również jego kompani. Zdezorientowane niewiasty, które wcześniej były celem zainteresowań mężczyzn, teraz starały się powoli wycofywać, robiąc małe kroczki w bok. Powstrzymała ich jednak dłoń jednego z osiłków, który zagrodził im drogę. Z ich ust wydostał się drobny pisk.
- A to co? - zapytał szlachcic. - Kolejna dama chce nam dotrzymać towarzystwa. Jestem bardzo chętny! Cóż, w sumie nasza trójka powinna dać sobie radę z pięcioma niewiastami, nieprawdaż chłopcy?
- Taaak! - odparł tempo jeden z osiłków. - Dawno nie miałem niczego porządnego w łożu.
- Nooo to jak? Przejdziemy się do pobliskiej tawerny drogie panie? Chyba nie będziecie tak uparte i nie zawołacie straży... pomyślcie co nasza trójka może wam dać...

Gdy skończył mówić, Sarah zauważyła, że jeden z mężczyzn, trzeci, ten dotąd nic nie mówiący znalazł się za jej plecami. Czuła obrzydliwy, dławiący wręcz zapach wina.