| Solon już nie zwracał uwagi na wymianę uprzejmości pomiędzy inżynierem, a jego kompanem. Jednak bardziej oburzył go młodzieniec. Generał spojrzał na Mściciela, który zmieni swoją postawę, na luźniejszą w jego obliczu, co uznał, za brak szacunku. Chrząknął głośniej, gdy zaczął flirtować z kapłanką.
- To nie czas i miejsce na adoracje, mój synu. Chyba nie rozumiesz powagi sytuacji. Zdenerwowanie przemówiło przez gardziel Solona, które jak było słychać było opanowywane z każdym wypowiedzianym słowem.
Następnie spojrzał na resztę.
- Prowiant na dwa tygodnie podróży do portu macie zapewniony. Dostajecie dodatkowo 500 srebrników, na przyszłe ewentualne zapasy. Konie na was czekają. Zjecie w drodze.
Oto mapa, która wam się z pewnością przyda w podróży, uważajcie na siebie, Cesarstwo was potrzebuje, tak jak i sojuszników. Powodzenia.
Generał wręczył wam mapę całego cesarstwa i list. Obrócił się, jego zielona peleryna powiała i polewitowała przypięta do ramion. Pozostaliście sami w sali. Usłyszeliście jeszcze tylko zamykane drzwi.
Na dziedzińcu czekały na was wasze nowe wierzchowce. Kary potężny i błyszczący w blasku słońca jak węgiel, ukrywający pod sobą diament, zarzucił swoją grzywą mroczną grzywą. Utrzymywany przez stajennego czekał niespokojnie na swojego jeźdźca. Dwa białe, niczym puch śniegu delikatne i czyste, lecz już skromniejsze stały spokojnie. Dwa brązowe z jasnymi krawatami na szyjach patrzyły przed siebie niczym zaczarowane. Były masywne, ale nie tak jak ich czarny przyjaciel.
Młody chłopaka kończył przymocowywać do siodła ostatni plecak. Skłonił się przed wami oddając wam należyty szacunek.
- Proszę oto wasze konie Sir. Najlepsze w całej prowincji.
__________________
Yami yori mo nao kuraki mono, Yoru yori mo nao hukaki mono Konton no umi yo, tayutoishi mono, konjiki narishi yami no oo Ware koko ni nanji ni negau, ware koko ni nanji ni chikau Waga maeni tachifusagarishi subete no orokanaru mono ni Ware to nanji ga chikara mote hitoshiku horobi o ataen koto o! Giga Sureibu! |