Campo Viejo

Fajnie, że tak sumiennie zapatrujesz się na sesję. Myślę, że spokojnie już teraz wystarczyłoby Ci poczytanie opisu profesji/historii postaci i ewentualne dopytanie się cokolwiek chciałbyś wiedzieć więcej. Ja sam nie wiem dużo. Raczej uważam się za entuzjastę klimatu niż jego znawcę. Jak już pisałem, dobra intuicja wystarczy, a odpowiedzieć na pytania/podesłać materiały z podręcznika mogę.

A skoro nikt jeszcze nie przysłał gotowej KP, więc wrzucę kilka ciekawostek z podręcznika.

Nazwy i zwroty

Wiking: Nordowie to nie Wikingowie. (Era Wikingów to koniec VIII do XI wieku). Słowo pochodzi z języka staronordyckiego i jest raczej epitetem a nie synonimem określonej grupy kulturowej, społecznej czy narodowej. Neologicznie pochodzi od „fara i viking” co znaczy „wyruszać na ekspedycję”.

Skandia ( a właściwie po polsku chyba winno być Skandynawia, ale to troszku za długo i mało klimatycznie ): tereny trzech królestw, czyli Dania, Norwegia i Svithjod (dzisiejsza Szwecja, której nazwa jest właściwa dopiero w erze Wikingów).

Przekłamania historyczne

Rogate hełmy: Nordowie nigdy nie nosili takowych ani żadnych skrzydeł uczepionych do hełmów; mit powstał, gdy archeologowie znaleźli szczątki nakryć głowy sugerujących to, ale one były używane tylko podczas ceremonii i rytuałów. Bynajmniej na co dzień czy do walki. Nordowie nigdy nie przysposobili sobie takich mało praktycznych i wręcz przeszkadzających w walce akcesorii.

Picie z ludzkich czaszek: kolejne nieporozumienie historyczne wynikające z błędnego tłumaczenia metafory, w której jakoby Odyn zapraszał bohatera do picia z „zakrzywionej gałęzi czaszki”, a chodziło o róg. Rogi byków służyły Nordom za kufle.

Drakkar – to nie jest statek. Po nordycku “dreki” znaczy smok, a takie galiony na dziobach statków miały za zadanie terroryzowanie strachem ludzi i duchy zamieszkujące tereny do których przypływali Nordowie. „Drakkar” powstało w XIX wieku i nic nie znaczy w kontekście Skandii. Łodzie Nordów nazywały się: knorr, knarr, snekkjar, ferja etc. ale nie drakkar.

Proponowane trzy koncepty/recepty/klucze do odgrywania/wczucia się w Nordów i nordyckiego ducha Yggdrasill:

1. Przeznaczenie - jego akceptacja, rozumienie, rozeznanie jest kluczem do sensu istnienia w śmiertelnym życiu,
2. Idea „mannhelg” – czyli świętość, nienaruszalność jednostki (wolności, honoru, majątku wszystkiego co jest chronione prawem); bondi (wolny człowiek) ma „mannhelg” i naruszenie tego ma poważne konsekwencje – prawo chroni bondi w jego prawach, bezpieczeństwie i pokoju. Zbrodnie, przestępstwa, zniewagi, potwarze, oszczerstwa, okaleczenia – wszystko co jest atakiem na „mannhelg” jest karne. Każdy kto narusza czyjś „mannhelg” okalecza swój. Ta idea uprawomocnia zemstę jednostki, odszkodowania, banicję
3. Znaczenie rodziny i klanu – więzi rodzinne (klan to nic innego jak wszyscy, którzy mają wspólnego przodka, przodków, którzy byli bliską rodziną) i międzyludzkie są bardzo ważne; w tak surowym klimacie i kulturze jeden człowiek jest spisany na klęskę, stąd jedną z najbardziej srogich kar, nawet cięższą od śmierci jest banicja, wygnanie na samotność;

Powaga zniewag

Atak na honor wolnego człowieka i jego rodziny, klanu przez szykany i zniewagi to bardzo poważne przestępstwo społeczne. Naruszony jest mannhelg. Prawo jest bardzo surowe i zezwala stronie poszkodowane zabicie tego, który grozi uszczerbkiem na honorze. To może być bardzo efektowny sposób na wyzwanie wroga/przeciwnika do walki używając słownych epitetów, często poetyckich w naturze. (Pamiętacie jak został sprowokowany pojedynek w Trzynastym Wojowniku ?) Może prowadzić to do zemsty, swoistej klanowej vendetty. Szczególnie obraźliwe są porównania do czynów homoseksualnych, nazywania mężczyzny żeńskim rodzajem zwierzęcia, które rodzi młode, zarzuty braku szacunku i zaniedbanie wywiązywania się z rodzinnej zemsty, praktykowania czynności zarezerwowanych dla kobiet (zajmowanie się zwierzętami domowymi, kręcenie wełny) lub porównywanie do przestępcy, banity (np. padlinożerczy wilk) i tak dalej.

 

__________________
"Lust for Life" Iggy Pop
'S'all good, man Jimmy McGill