Gdyby Ramona żyła w innych czasach to wchodząc do pomieszczenia, pomyślałaby, że weszli do jakiegoś stosunkowo luksusowego zamtuzu, za pobyt w którym płaciło się u wejścia. (A, o herezjo, oni nawet się nie targowali!) Świadomość tego, że była tam tylko jedna kobietka podpowiedziałby jej wtedy, że nie warto wdawać się z nią w porachunki, bo jeśli jest sama i przyjęła, wręcz bez wahania, aż pięcioro podróżnych to nie dość, że jest niewybredna, to jeszcze i zmęczyć ją ciężko.

Ale niestety, Ramona była stosunkowo dobrym "dzieckiem", przynajmniej oficjalnie, nie wiedziała co skrywają za swymi drzwiami przybytki rozkoszy więc jedynie z ciekawością zmierzyła wzrokiem przedmiot z przyciskami i korbką, po czym kierowana jedynie wrodzoną życzliwością- z uznaniem skupiła na pięknie demonicznej pani i hipnotyzującym spojrzeniu jej oczu, skinąwszy w milczeniu głową.