| Rany były i tylko tyle. Czego w nich szukali obcych nie mieliście pojęcia, lecz na pierwszy rzut, drugi, a potem i trzeci okiem czy to ludzkim czy sztucznym, nie zginęło wam nic.
- Mogę. System informuje mnie o przeciążeniach kostki, kolejnego hackowania będą mogła dokonać w późniejszym czasie. Drugi android również jest do tego zdolny. – zakomunikowała, a mając czas zajęła się rozszyfrowywaniem kodu który zgromadziła w czasie pobytu w kawałku systemu statku.
- Drzwi na wprost nas to winda… - wypowiedziała to niezbyt pewnie, kody były uszkodzone od czasów wojny i momentu w którym statek zarył o glebę – Pomieszczenie w którym słychać głosy… Tam są nasze rzeczy. Pozostałe pomieszczenia na tym poziomie to cele. Wynika z nich że puste, ale mogą to być dane sprzed 500 lat…
Rust wykrył jedynie w systemie takiego robaka jaki miała w sobie D3. Ten nie pozwalał walczyć bronią wbudowaną i ją blokował (np. wysuwanie się skrytek z bronią czy ukryte ostrza). Rust tworzony na podobieństwo człowieka nie miał takich cudów i walczył jedynie za pomocą tego co posiadał. Robak okazał się niemożliwy do wykasowania bez specjalnego dezingratora. Mógł pomóc również format, ale dla androida oznaczało tu „śmierć”… Całkowite pranie mózgu.
Najmłodsza z was, Clo, przekonała się że słowa D3 to prawda i za większością drzwi znajdują się cele. Puste cele. Ortega był okropnie zmasakrowany, tak samo jak trupy wiszące na krzyżach. Wyglądał trochę jak worek treningowy, być może obcy tak nienawidzili gatunku ludzkiego że nie pozwalali im zawisnąć na krzyżach przed uprzedniej śmierci w męczarniach.
__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być. |