| Wszystko potoczyło się lawinowo. Markins odpalił samochód i z piskiem ruszył w stronę przywódcy, który to w ostatniej chwili uniósł swoją broń i oddał kilka strzałów w stronę kierowcy. Na nieszczęście Markinsa, celnych. Przywódca wpadł na maskę, przetoczył się po szybie i z trzaskiem upadł za autem, a auto prowadzone przez wolne ciało pognało dalej zakręcając i uderzając w inne, stojące na parkingu auto. Kobieta wyskoczyła i pognała przed siebie w nosie mając swoich wybawców. Po utracie dowódcy napastnicy wcale nie wyglądali na zagubionych, wręcz przeciwnie. Trójka z nich od razu podbiegła do Kasapi. Każdy jej ruch mógł być gwoździem do trumny. Z tego co widziała przynajmniej kobieta przeżyła… Chociaż ona.
Jeden sprawdził dowódcę, ten niestety nie miał szans na przeżycie. Definicja obrażeń była szybka, połamane kości poprzebijały narządy wewnętrzne. Pojedynczy strzał z pistoletu zakończył jego żywot. Broń oraz wszystko co przy sobie posiadał zostało skrzętnie odebrane.
John zdążył, lecz zobaczył tylko grupkę osób odchodzących od miejsca wypadku. Wśród nich była skuta Taida, kierowali się na północ. Nie widać było Markinsa, ale auto i kierowcę zauważył chwilę później. Jasnym było że staruch nie siedzi tam bo tak mu się podoba.
Daleko za nim powoli i ostrożnie szła Violet z sierotką. Nie miała zamiaru wskakiwać pod lufy jakiś karabinów, a gdy do tego doszły odgłosy wystrzałów i uderzenia samochodem w drugi, zwolniła totalnie chowając się za budynkiem.
Nad Chicago gęstniała noc.
__________________
Po prostu być, iść tam gdzie masz iść.
Po prostu być, urzeczywistniać sny.
Po prostu być, żyć tak jak chcesz żyć.
Po prostu być, po prostu być. |