| Hallex poczerwieniał na twarzy i gdyby ktoś go o to zapytał, musiałby chyba przyznać, że niesubordynacja Sulli wytrąciła go z równowagi. W końcu chodziło tutaj o powodzenie tak długo plecionego planu... Być może legionista nie zdawał sobie sprawy z powagi sytuacji, ale Hallex spodziewał się, iż jeśli został mu on użyczony przez Jorgena, to będzie co do litery wykonywał podane mu polecenia, zamiast bez zapowiedzi obracać sytuację w nieznanym kierunku.
Ale widok Princepsa podziałał na niego nieco otrzeźwiająco. Choć ciężko było mu zrobić choćby krok w stronę przeciwną od bramy, za którą krył się ― być może ― Simonius i jego nieprzebrana fortuna, Hallex przemógł się i podszedł do Sulli.
― Zawracamy ― powiedział głośno, tak jakby to od niego zależało. W głowie miał zamieszanie i ciężko mu się myślało. Zastanawiał się tylko, co to może znaczyć, że Książę półświatka jest tutaj. Jak wielu pośród legionów to w rzeczywistości jego sługi? |