Ubiory w Zakharze
Choć poszczególne regiony różnią się pewnymi elementami, to można jednak wyodrębnić pewien główny fason, że tak powiem.
Al-Hadhar, czyli mieszkańcy miast.
Większość ludzi z klas niższych ubiera się w bardzo prosty sposób. U mężczyzn jest to prosta koszula oraz płócienne spodnie przewiązane sznurkiem, rzemieniem lub szarfą. Ten ostatni element może być kolory lub ozdobiony jakiś wzorem. Nawet najbiedniejsi mieszkańcy miast używają sandałów lub miękkich pantofli. Także większość mężczyzn, z tej klasy nosi jakieś nakrycie głowy. Choćby to miała być zwykła chusta, czy bandana. Mieszkańcy miast praktycznie nie chodzą z gołą głową.
Bogatsi noszą
turbany , które często ozdabiane są barwnymi ornamentami lub szlachetnymi kamieniami.
W miastach, które mają dużą styczność z koczownikami, a takim miastem jest Muluk, bardzo popularne są
kefije. Jest to duży, kwadratowy kawałek materiału, przeważnie bawełniany, który można nosić na różne sposoby. W wolnych miastach bardzo często też nosi się
fezy .
Kobiety noszą albo bogato zdobione
chusty, albo szale . Te bardziej religijne i ceniące tradycję zakładają różnego rodzaju
hidżaby. Od bardzo ascetycznych burek, które wykonane są z prostych materiałów i zakrywają całą głowę i ramiona. Posiadają one tylko wąski otwór na oczy. A na luźnych hidżabach kończąc. Te zasłaniają tylko częściowo głowę (głównie chodzi o włosy) i swobodnie opadają na ramiona.
Bogatsze kobiety pozwalają sobie albo na hidżaby z droższych materiałów, albo ozdabiają je delikatnie.
Strój oczywiście, jak w każdej kulturze jest symbolem statusu, bogactwa i pozycji społecznej. Po stroju bez trudu można poznać urzędnika, kupca, czy robotnika.
Najbogatsi wyróżniają się nie tylko strojem wykonanym z lepszych materiałów, ale także o wiele bardziej skomplikowanym fasonem. Męskie stroje często posiadają szerokie rękawy w których ukryte są specjalne zakładki, czy to na tytoń, czy pieniądze.
Bardzo popularne zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet są
dżalabije. Są to szerokie, luźne szaty przypominające europejskie nocne koszule.
Mężczyźni noszą też często
dżellaby , czyli proste szaty z szerokimi rękawami i kapturem.
Wielu mężczyzn nosi także
kaftany , czyli strój sięgający kolan lub krótszy, zapinany z przodu.
Podobna do kaftana jest też
abaja , czyli wełniany płaszcz bez rękawów.
Damską wersją kaftana jest
takchita . Składa się ona z dwóch części. Pierwsza to luźna sukienka na którą zakłada się dopasowany płaszcz zapinany na guziki lub wiązany.
Kobiety poza wszelkiego rodzaju sukniami, noszą także powszechnie spodnie, przeważnie bardzo szerokie. Popularne są też szlafroki, czyli luźne i lekkie płaszcze, które nosi się albo rozpięte, albo przewiązuje w pasie.
Wiele kobiet, jako codzienny strój używa dopasowanej tuniki.
Tradycja wymaga, aby zarówno strój męski, jak i kobiecy był jak najbardziej skromny i praktyczny. W praktyce jednak zarówno ci średnio zamożni, jak i bogaci robią wszystko, aby strojem podkreślić swoją pozycję i status.
Skromne stroje są powszechne wśród najbiedniejszych.
Al-badi, czyli ludzie pustyni
Strój zwykłych nomadów i koczowników jest bardzo prosty i większości wypadków bardzo zniszczony i często brudny i zakurzony.
Ogranicza się on do prostych płóciennych koszul, na które w razie potrzeby zarzuca się abę, czyli luźny wełniany płaszcz. Strój kobiet jest niemal taki sam, jak mężczyzn. Różni się tylko kolorami, które są o wiele żywsze i czasami dodatkowymi zdobieniami.
Kobiety bogatych nomadów uwielbiają wszelkiego rodzaju biżuterię. Złoto, srebro, perły, to wszystko może stać się elementem stroju. Częstą ozdobą są kolczyk w nosie, pierścienie i bransolety.
Wiele kobiet nomadów ozdabia ciało tatuażami z henny. Malowane są zarówno ręce, nogi, jak i twarz. Poza tym, że stanowią one ozdobę chronią one przed nadmiernym promieniowaniem słonecznym.
Większość nomadów na głowie nosi chusty na które zakładają
agal , czyli kawałek grubego sznura wykonanego z koziej sierści. Oryginalnie agal służy do pętania nóg wielbłądów na noc.
Wiele plemion całkowicie zasłania swe twarze.
Jedynie przywódcy wolnych plemion pozwalają sobie na zbytek w ubiorze. Ich strój podobny jest do tego, jaki nosi się w mieście.
Ogólnie jednak zbyt bogaty i zdobny strój uważany jest przez nomadów za oznakę słabości i zniewieścienia.