Link do statku, bo coś obrazek się nie wyświetla.

Najwyższym pokładem na statku jest niewielki pokład rufowy (10). Znajduje się w tylnej części okrętu i rozciąga jedynie nad kajutą (9), którą obecnie zajmuje kapitan Czarnobrody, stanowiąc jednocześnie jej sufit.

Poziom niżej, znajduje się wspomniana kajuta kapitana (9) - wchodzi się do niej z pokładu zwanego sterowym (8), który swą nazwę zawdzięcza znajdującemu się na nim kołu sterowemu. Na środku tego pokładu wznosi się jeden z dwóch masztów pomocniczych.

Na tym samym poziomie znajduje się niewielki pokład dziobowy (7), nad którym góruje drugi maszt pomocniczy. Pokład sterowy (8) i pokład dziobowy (7), pomimo że znajdują się na tym samym poziomie, nie są ze sobą połączone i stanowią osobne platformy.

Zarówno z pokładu sterowego (8), jak i dziobowego (7) można zejść schodkami na zajmujący środkową część okrętu pokład główny (1), z wyrastającym z niego głównym masztem. Wzdłuż burt umieszczono po trzy działa. Środek pokładu zajmuje szalupa ratunkowa (do dwudziestu osób).

Z pokładu głównego (1) drzwi w kierunku rufy prowadzą do korytarzyka, wzdłuż którego rozmieszczono sześć kajut oficerskich (po trzy z każdej strony) a który kończy się drzwiami do kajuty dowódcy wyprawy (4). Podobnie podzielono przestrzeń (5) za drzwiami znajdującymi się od strony dziobu, jednak ze względu na szczupłość miejsca tam znajdują się cztery oficerskie kajuty (po dwie z każdej strony korytarzyka) a kajuta wydzielona dla komandora ma wielkość zbliżoną do kajuty kapitana (9).

Schody z pokładu głównego pozwalają zejść na pokład załogi, tzw. korytko - pierwszy pokład rozciągający się przez cały przekrój okrętu (11). Pokład ten zagospodarowano następująco (idąc od strony rufy): mesa oficerska (15), kambuz (17) i pentra (16), mesa załogi (12) wraz z przestrzenią sypialno-mieszkalną. Istnieje możliwość wydzielenia tutaj kilku osobnych kajut. Ponadto na tym pokładzie na dziobie umieszczono jeszcze jedno działo pościgowe.

Niżej znajduje się pokład magazynowy (13), zwany spiżarką ze znajdującą się na nim zamykaną na klucz zbrojownią (18). Do tego poziomu nie powinna dostawać się woda, więc można tutaj trzymać wszystko, czemu wilgość mogłaby zaszkodzić.

Czego nie można powiedzieć o pokładzie dolnym (14), zwanym po prostu dołkiem. Zbierająca się tam woda stanowi zagrożenie dla niezabezpieczonych i wrażliwych na wilgoć towarów. Wszystko inne można tam trzymać. Ponadto jest to dobre miejsce, do dyscyplinowania krnąbrnych członków załogi - kilka godzin w ciemności, wilgoci, chlupocie i smrodzie potrafi złamać niejednego twardziela.

Uwaga 1. Powyższy opis jest ogólny, nie obejmuje różnych małych składzików, pakamerek, malutkich przejść, pokładzików, itd., itp., czego jest pełno, jak na każdym statku, gdzie przestrzeń wykorzystuje się do maksimum.

Uwaga 2. Powierzchnia pokładów nie w każdym miejscu jest lita. W niektórych miejscach znajdują się takie kratki, jak widoczne na rysunku poniżej, wpuszczające powietrze i światło na niższe kondygnacje.

Uwaga 3. Przy takiej konstrukcji statku, znanej już liczebności załogi, przy założeniu względnie standardowego wyposażenia, uzbrojenia, amunicji do dział oraz zabrania jakichś towarów na ewentualny handel, żywności powinno wystarczyć na około 2 miesiące podróży.