| Jedzenie, picie i sen. Chociaż dzień się zaczął nie najlepiej, to wcale przyjemnie zmierzał ku końcowi. Gdy już Urgrim niemal zasypiał, nagle do jego wyczulonych uszu dobiegło popiskiwanie. Inni mogli je wziąć za skwierczenie pieczeni na ogniu, ale słuch górnika nie dał się zwieść. Krasnolud otworzył oczy i spojrzał w kierunku skąd dochodził dźwięk i już całkiem się rozbudził, gdy zobaczył różowy ogon znikający pod workiem z mięsem.
Konk zerwał się na równe nogi i rzucił się na toboły z żywnością. Tam powitały go piski niezadowolenia dobiegające z szarych pyszczków i gniewne spojrzenia czerwonych ślepi.
- Sio, precz, won gnidy!- darł się krasnolud machając łapami i tłukąc nimi po tobołkach, starając się złapać lub rozgnieść intruzów. |