| - Eeee - chłopak zrazu cofnął się o krok, spłoszony widać reakcją orka, lub samą jego obecnością. W końcu może dzięki słowom elfki, nerwowo przełknąwszy ślinę zdążył na tyle się opanować by wznieść ku górze trzy drżące palce - Pięć!.. - Okaleczona dłoń chwilę drgała w porannym wietrze, by zaraz zniknąć za plecami czerwieniejącego na twarzy chłopaka - ...I, dziefka o miodowych włosach, - zaburczał pod nosem, przebierając nogami - bez tej no... - zdrową ręką zamachał przed twarzą - no... - nerwowo przełykając ślinę zaciął się na dobre wbijając wzrok w ziemię.
- Jakim tam miasteczku! - wpadł w słowo płowowłosy pachołek, co za przewodnika robił - Toż to Ruina Gabrycha, co to się z powodu dziewki powiesił. O tam! - machał dłonią w lewą stronę gdzie na stoku kilkaset metrów ponad zabudowaniami w niebo sterczał jakiś obalony okrąg wieży - Starzy ludzie mówią, że tam straszy bo Gabrych nie dawał sobie w kaszę dmuchać, i swoich nikomu nie dał... Taki był zawzięty... - ścichł z rozmarzonym wzrokiem wpatrując się w jaśniejące na słońcu kamienie.
I faktycznie zabudowania wskazane poprzednio przez pachołka po bliższym przyjrzeniu na osadę nie wyglądały. Ot wysoki na osiem łokci wapiennym mur ułożony na łagodniejszej partii stoku, ponad którym sterczały szczyty zapadających się w sobie zabudowań oraz kilka wybujałych przez lata koron sosen i cyprysów. Mniej więcej w połowie jego długości z stąd gdzie staliście łatwo było zauważyć czerniejący półowal furty. Ze zwaloną wieżą zabudowania owe łączył pnący się pod górę zielony pas rachitycznych cierni. Droga, na której staliście zaś, omijała owe budowle z prawej strony, wciśnięta między nikający wraz z nią za załomem stoku gęsto zarośnięty parów strumienia...
K20: 9, 15, 9, 8, 16. K6: 1, 2, 4, 4, 6
Ostatnio edytowane przez Nimsarn : 10-03-2015 o 14:07.
|