| Ernsta zaskoczył obrót spraw przy mostku. Już mieli szykować stos... a tu pojawił się Etienne ze swymi sługami i zaczął się chwalić swoją potęgą i tym, że zabił kobiety i dzieci. To po śmierci Elizy będzie kolejna rzecz, która będzie go dręczyła jego ducha... Ale nie było na to czasu, bo towarzysze ruszyli na sługusów zła. Ernst musiał szybko coś wymyślić. Nie można ich zostawić na pewną śmierć, a z drugiej strony przystąpienie do tej walki obiecywało bezsensowną śmierć, a trzeba pamiętać, że ktoś będzie musiał ostrzec ludzi przed tym zagrożeniem. Pozostało nakłonienie reszty do palenia tych przeklętych kości i ich osłanianie albo odciągnięcie tylu wrogów ile się da od reszty.
Po podjęciu decyzji łowca potworów nie musiał już hamować emocji. Krzyknął z pasją do towarzyszy:
- Uspokójcie się! Bo inaczej zginiecie bez sensu! Pamiętajcie o planie.
Krzyknąwszy to rzucił tobołek z szałasu w miejsce, gdzie powinno stanąć ognisko. Następnie uzbroił się w topór herszta, twardo stanął na ziemi w pozycji bojowej i wyciągnął w rzucającym wyzwaniem gestem rękę z wyprostowanym palcem w stronę magusa. Jego twarz wykrzywił mars zimnej furii, która biła z sylwetki łowcy*. Gdy już był gotowy głośno krzyknął gniewnym głosem do Etienne:
- Ty upiorze! To, że nas wykiwałeś to nie znaczy, że nie wiem jak pokrzyżować ci plany!
---
* - Jeśli to przejdzie, Ernst usiłuje zastraszyć upiora. Jeśli tak to, zgaduję, że okoliczności powinny dać korzystne modyfikatory do testu.
__________________
Szukam tajemnic i sekretów. |