| Sinclair uśmiechał się jedynie słysząc kolejne utyskiwania i marudzenia swoich nowych kompanów. Jeśli tak dalej pójdzie, cała ta eskapada skończy się, nim w ogóle zdąży się na dobre rozpocząć. Odetchnął jednak z ulgą, gdy szczurzyca raczyła opuścić ich towarzystwo. Jej ego było tak wielkie, że nawet ktoś tak ślepy, jak John, nie mógł tego nie zauważyć. Faktem jest, iż siedzenie na tyłku mu nie sprzyjało, a noce są tu wyjątkowo krótkie.
- No to teraz, kiedy powietrze nam się nieco odświeżyło - zaczął - Powiedziałbym, by się zbierać. Co najważniejsze chyba już wiemy, a reszta to te przysłowiowe duperele, którymi mamy nie zawracać głowy. Można to chyba omówić w skromniejszym gronie. |