Ja rozmawiając o RPG z osobami zupełnie niewiedzącymi o istnieniu czegoś takiego, zauważyłem ze trudno im było zrozumieć tę koncepcję gry bez wygranych. Bo jak to tak? Przecież to gra, a w grze ktoś musi wygrać. Z mojej perspektywy jednak wszyscy są wygranymi, a skoro wszyscy to znaczy że nikt?
Wydaje mi się że rozpatruje to w innych kategoriach, niż pokera czy bilard.
Bo gracze są wygranymi jeśli dobrze się bawili, nawet jeśli ich postacie poniosły porażkę. W sumie jak rżnę z kumplami w knajpie w karty to też nie czuje się przegranym jeśli faktycznie przegram grę, bo miło spędzam czas ze znajomymi, co dla mnie jest największą wygraną. Czy to znaczy że jestem dziwny?
Ale wracając do RPG. MG jest wygranym jeśli gracze mówią że było fajnie i dobrze się bawili. Nawet jeśli gracze nie do końca są zadowoleni z prowadzenia, albo podjętych decyzji to też są sami wygrani. MG wysłucha krytyki, co pozwoli mu naprawić błędy i da możliwość rozwoju, czyli: wygrał jeb..y.
Albo jeśli gracz coś zchrzanił to powinien nauczyć się na własnych błędach, czyli również wygrana.
Dla mnie nie ma znaczenia czy mojej postaci się coś udało czy nie. Nawet przy porażce moge się dobrze bawić, bo raczej jest ona tylko i wyłącznie moją winą. MG raczej nie tworzy scenariusza bez możliwości rozwiązania go. A może porażka była zaplanowana przez MG od samego początku? Aby dać postaci motywację do odbicia się, pomyślenia w inny sposób i być może w przyszłości pokonania przeszkody na której poległ wcześniej? Byle by się dobrze bawić, bo jak brak w tym przyjemności to po kiego grzyba grać?