-
Dobrze im się wiedzie, ale do czasu. Wojna wybuchnie prędzej, czy później, więc po co czekać? Zabawę czas zacząć... - mruczał sam do siebie, gdy szedł do ziemi orków.
Będąc na miejscu, odszukał spore źródło. Miał co do niego plany, ogromne plany. Miało być ono źródłem konfliktu. Źródłem mocy. Źródłem śmierci i chwały. Źródłem wszystkiego co przyniesie przyszłość. A przynajmniej taki był plan.
Bóg skorzystał z części swojej mocy, aby wznieść niewielką budowlę wokół tego źródła. Następnie podszedł do niego i skupił się. Obudził cały swój gniew. Czuł jak krew w jego ciele zaczyna wrzeć. Naciął skórę na swojej dłoni i upuścił trochę krwi do źródła. Teraz i ono zaczęło kipieć. Czuł od niego własny gniew. W tym momencie wystarczyło użyć cudu, korzystając z nowej domeny. Rzucił na skażone źródło żądzę krwi i kamienną skórę.
Teraz od źródła biła moc. Powinna ona skusić pobliskich orków. Kiedy przyjdą i skosztują tych wód jego gniew stanie się ich gniewem. Jego wrogowie staną się ich wrogami. Orkowie oddadzą się mu z własnej woli, a w zamian otrzymają moc i kolejne błogosławieństwa. Bardzo jasny i uczciwy układ.
Pierwsze cele, na które skażeni orkowie skierują swój gniew, poznają, gdy oddadzą mu się. O jedno mogli być jednak spokojni. Nie każe im atakować niewinnych. Teraz wystarczyło poczekać na pierwszych orków.
__________________
"Alea iacta est." ~ Juliusz Cezar