| Cóż, wpadki zdarzają się najlepszym a przynajmniej tak sobie tłumaczył. Położenie w jakim się znajdował nie napawało go optymizmem, jednak miał świadomość, że łowcy niewolników którzy go zgarnęli na pewno posłaliby mu kulkę w łeb na miejscu gdyby nie był przydatny. A pokazał im co nieco ze swoich umiejętności, co sytuowało go nieco wyżej i pewniej niż niektórych. Najlepiej widać to po cenie jaką mu mówiąc metaforycznie przykleili. Nie była bardzo niska co miało też i swój minus. Byle tłuk nie mógł go wykupić. Pozostało prosić by jakieś pojeby przypadkiem nie obrobili bogacza.
Nadszedł kolejny dzień i wszyscy ciężko pracujący handlarze wystawiali swoje towary. A więc i jego zaciągnięto skutego i kazano stać prosto, być grzecznym dla klientów, nie sikać na nich ani nie pluć i tym podobne szczegóły. Bonz był cholernie znudzony i aby nieco sobie umilić czas zaczął obmyślać czego mu jeszcze nie zakazali robić. Ale szybko jego myśli zeszły na inne tory. Udało mu się nawet zagłuszyć burczenie w brzuchu jakie się z czasem odezwało. Nawet słońce już tak nie grzało, czerwień na skórze dawno zamieniła się w piękną czekoladową barwę, a samo ciało przyzwyczaiło się już do tych warunków. Ale w końcu przyszedł potencjalny rycerz w lśniącej zbroi by uratować go od tych brudasów. Zapytany o swoje umiejętności miał już gotową formułkę, którą układał sobie w głowie. Kolejna forma zabicia czasu:
- Szefie, za ponad tysiąc karatów możesz dostać anioła stróża, który będzie nad Tobą czuwał wtedy kiedy mu się określisz. I to nie wszystko, pomyśl że ten anioł stróż potrafi położyć samotnie kilkuosobowy oddział. Cicho może nie, ale na pewno sprawnie i co najważniejsze skutecznie. Anioł stróż zajrzy do Twojej menażki czy przypadkiem nie wpierdalasz zielonego chrobotka. Muszę wspominać, że anioł stróż zazwyczaj wie gdzie iść, żeby dojść do celu uwzględniając zachcianki dowódcy "Coby było wygodnie, szybko i zawsze z górki żeby się nie zmęczyć"? W ogóle jestem bardzo ciekawym człowiekiem i na pewno dopełnię Twoją drużynę i będziemy wreszcie jedną idealną całością - jego gestykulacja była dosyć ograniczona bo blokowały go kajdanki i stalowa rura. Najwidoczniej rozpoczęcie licytacji, której był przedmiotem nakręciła go do jeszcze większego ubarwienia swojej mowy. Zwykle mu przerywano w połowie albo kazano się streszczać. Ale on nigdzie się nie wybierał ani nie śpieszył więc miał bardzo dużo czasu - Szefie, tylko szybko bo jeszcze trochę i umknę Ci sprzed nosa - podskoczył lekko kilka razy w miejscu chcąc nadać dramatyczności.
__________________
"W moim pokoju nie ma bałaganu. Po prostu urządziłem go w wystroju post-nuklearnym." |