| Nieruchome, woskowe w dotyku ciało elfa było już martwe do ostatniego włoska na skroni. Trucizna, którą pokrył Ivan ostrze, jak zwykle zadziałała niezawodnie. Cień nie musiał nawet sprawdzać, toksyna momentalnie sparaliżowała wszystkie organy wewnętrzne. Powodując cichą, jak powiadają, „bezbolesną“ śmierć w ciągu kilku minut.
Dziewczyna, która nieśmiało wciąż próbowała oswobodzić swoje nogi spod martwego ciała, zaś była młoda, nawet nieco za młoda. Jej wystająca z pod skórzanego gorsetu niegdyś biała koszula obecnie zachlapana była czerwienią. Podobnie jej blade, nieopalone oblicze i nieosłonione lnem ramiona niemal w całości były pokryte posoką nieboszczyka. Zza tej krzepnącej buro maski wyzierały na Ivana błagalnie przerażone błękitne oczęta, a w kształtnych poruszająco się niemo ustach co rusz połyskiwały bielą zęby. Ubranie jakim była odziana wydawało się dość proste, ale porządnie skrojone. Prócz gorsetu i koszuli odziana była w sukienne spodnie i dobrej jakości buty.
Wtem uwagę Cienia odwrócił od dziewki niespodziewany ruch nad klęczącą w pyle ścieżki krasnoludką. Porastające gęsto stok, powyginane konary sprężystych klonów z szumem liści zafalowały gwałtownie. I choć przez zarośla nie dało się nic więcej zobaczyć, to dla obserwujących to zjawisko jasnym się stało, że coś właśnie próbowało się na nie wdrapywać.
- Nimus! Iwena! - ktoś krzyknął z dołu - Co się tam dzieje!?
Wyniki k20: 15, 5, 5, 11, 14, 6; k6: 4, 5, 5, 6, 2, 2 |