| Gunther przeniósł spojrzenie z kobiety na Sorena i z powrotem. Zrobił tak kilka razy, dobitnie dowodząc, że walczy sam ze sobą. Głowa podpowiadała, że to jego towarzysz ma rację, ale serce nie dawało łatwo za wygraną. Wreszcie podjął decyzję. Skoro Emanuelle wytrwała tu tyle czasu, to da radę jeszcze przez kilka dni. Jeśli mieli rację, ma się rozumieć.
- Powinna pani spróbować powiedzieć o tym hrabiemu. To jego brat i być może tylko on jest w stanie powstrzymać jego zapędy - Kuntz odezwał się wreszcie ze słabym uśmiechem, wiedząc, że ta rada niewiele da. - My jesteśmy tylko... - zawahał się na może pół sekundy - ...myśliwymi. Może jak uda nam się zakończyć sukcesem misję... - rozłożył bezradnie ręce i westchnął. - Tutaj na problem z Luitpoldem nic nie poradzimy. Ja również bardzo dziękuję za gościnę i informacje.
Skłonił się podobnie jak Soren i skierował w stronę wyjścia. Z ciężkim sercem, ale nie mógł podjąć teraz innej decyzji. |