| Phoebe Vanmare
Phoebe uśmiechnęła się szeroko, i radośnie. Po raz pierwszy od wielu, wielu dni uśmiechnęła sie tak na prawdę. I to do kogoś, a nie do swoich marzeń...
I po raz pierwszy od dawna ucieszyła sie, że nie jest sama.
- Podoba mi sie ten pomysł. Jeszcze nigdy nie byłam na plaży. Taka okazja może się długo nie powtórzyć. Więc, na co czekamy?
Zaśmiała się i lekko klepnęła koleżankę w ramię na zachętę, po czym odwróciła się i biegiem ruszyła w stronę plaży.
- Dziewczynki były by zachwycone. - pomyślała smutno. Po raz pierwszy zatęskniła za nimi. Teraz, kiedy dzieją sie wokół niej takie rzeczy, kiedy nie musi już zamykać oczu, żeby uciekać od świata... teraz zatęskniła za nimi. Obiecała sobie, że kiedy już dowie się jak, jakim cudem znalazły się tutaj, kiedyś wróci i zabierze je ze sobą. Pokaże im prawdziwy błękit nieba, prawdziwy zapach morza, prawdziwy chłód nadmorskiego piasku pod stopami.
Phoebe odwróciła się, by sprawdzić, czy dziewczyna idzie za nią. poczekała trochę.
- Słuchaj, wiem, że już sie nam przedstawiałaś, ale ja nie słucham ludzi, kiedy mnie coś nie interesuje. Wtedy nie było mi to potrzebne, ale teraz sytuacja sie zmieniła, więc... możesz powtórzyć, jak masz na imię?
__________________
Oto tańczę na Twoim grobie;
Ty, który wyzwałeś mnie od Aniołów... |