lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Wernachien · 13-04-2007, 08:43

Przez dłuższą chwilę nie mogła się otrząsnąć. Szła jakby w szoku pchana instynktem stadnym. Blask otwieranych drzwi oślepił ją a potem przywrócił jasność myślenia.

-Zaczekaj. - powiedziała spokojnie do Czarnowłosej przechodzącej przez drzwi - Zawsze wydawało mi się, że podstawą porozumienia między ludźmi jest wzajemny szacunek. Jesteś piękną i niezwykłą kobietą, ale nas masz za nic. Nie potrafisz docenić naszego wysiłku i ty chcesz... współpracować? Chcesz, żebyśmy oddawali życie za Twoje cele?

Po chwili dodała, wciąż nie zmieniając tonu głosu, jakby mówiła w transie wylewając z siebie swój żal.

-Chłopak prosił o szklankę wody, której nawet bandytom w więzieniach się nie odmawia. Co za zimną suką trzeba być, żeby tak traktować innych? - w tonie Joanny pojawiło się oburzenie - Ja jestem królewną? Oh, z pewnością bym nią była, gdybym została przy rodzicach, ale to nie ja rozsiadam się na tronie i nie próbuję z innych zrobić swoich pieseczków, które tak jak ty polubią dziwaczne i niejasne gry.[/i]

Mówiąc o 'pieseczkach' rzucała znaczące spojrzenie Adamowi, który od początku zachowywał się jak wierny sługus Czarnej Krowy.

-Wyrzuć mnie do domu. W tej zabawie nie wezmę udziału, bo wciąż zapominasz, że ja się o zaproszenie tu nie prosiłam, a wybierając mnie powinnaś była wiedzieć, że w ten sposób niczego nie osiągniesz. Nie lubię jak na dzień dobry robi ze mnie niewolnika.

Kiwnęła ładnie głowa i uśmiechnęła się jakby na zakończenie dziecinnego wystąpienia na akademii szkolnej. Było w tym geście wiele wdzięku, ale i bezgranicznej ironii. Ukłon w stronę publiki i całego grona pedagogicznego, nauczycieli, którzy wiedzą więcej a zapominają o prostocie myślenia i często o podstawowych prawach człowieka.Mogę mieć przyjaciół, którzy wciągną mnie w kanał z gównami, ale przynajmniej w tym gównie będziemy brodzić razem.

Popatrzyła z wyrzutem na Federalnego. Niby tak dobrze dla niej chciał a wystawił ją na takie poniżenie. Odżył żal za całe to przedstawienie na komisariacie, nie wierzyła już bowiem, że człowiek w tym wszystkim jest dla nich ważniejszy niż cel i sposoby.

Czekała w napięciu.

13-04-2007, 08:43	#34
Wernachien Reputacja: 1	Joanna Przez dłuższą chwilę nie mogła się otrząsnąć. Szła jakby w szoku pchana instynktem stadnym. Blask otwieranych drzwi oślepił ją a potem przywrócił jasność myślenia. -Zaczekaj. - powiedziała spokojnie do Czarnowłosej przechodzącej przez drzwi - Zawsze wydawało mi się, że podstawą porozumienia między ludźmi jest wzajemny szacunek. Jesteś piękną i niezwykłą kobietą, ale nas masz za nic. Nie potrafisz docenić naszego wysiłku i ty chcesz... współpracować? Chcesz, żebyśmy oddawali życie za Twoje cele? Po chwili dodała, wciąż nie zmieniając tonu głosu, jakby mówiła w transie wylewając z siebie swój żal. -Chłopak prosił o szklankę wody, której nawet bandytom w więzieniach się nie odmawia. Co za zimną suką trzeba być, żeby tak traktować innych? - w tonie Joanny pojawiło się oburzenie - Ja jestem królewną? Oh, z pewnością bym nią była, gdybym została przy rodzicach, ale to nie ja rozsiadam się na tronie i nie próbuję z innych zrobić swoich pieseczków, które tak jak ty polubią dziwaczne i niejasne gry.[/i] Mówiąc o 'pieseczkach' rzucała znaczące spojrzenie Adamowi, który od początku zachowywał się jak wierny sługus Czarnej Krowy. -Wyrzuć mnie do domu. W tej zabawie nie wezmę udziału, bo wciąż zapominasz, że ja się o zaproszenie tu nie prosiłam, a wybierając mnie powinnaś była wiedzieć, że w ten sposób niczego nie osiągniesz. Nie lubię jak na dzień dobry robi ze mnie niewolnika. Kiwnęła ładnie głowa i uśmiechnęła się jakby na zakończenie dziecinnego wystąpienia na akademii szkolnej. Było w tym geście wiele wdzięku, ale i bezgranicznej ironii. Ukłon w stronę publiki i całego grona pedagogicznego, nauczycieli, którzy wiedzą więcej a zapominają o prostocie myślenia i często o podstawowych prawach człowieka.Mogę mieć przyjaciół, którzy wciągną mnie w kanał z gównami, ale przynajmniej w tym gównie będziemy brodzić razem. Popatrzyła z wyrzutem na Federalnego. Niby tak dobrze dla niej chciał a wystawił ją na takie poniżenie. Odżył żal za całe to przedstawienie na komisariacie, nie wierzyła już bowiem, że człowiek w tym wszystkim jest dla nich ważniejszy niż cel i sposoby. Czekała w napięciu.