- Słusznie. Sprawdźmy to. – rzekła Gondril z błyskiem w oku.

Idąc w stronę zachodniego brzegu zwinnie przeskoczyła przez kamienny mur mostu lądując z gracją przy rzece.

Nie uszli daleko, bo zaledwie sto kroków, no może nieco więcej tych hobbicich i krasnoludzkich, lecz wciąż niedaleko od mostu. Przy Hoarwell, między krzakami znaleźli opuszczone obozowisko.

Po krótkich oględzinach wszystkim było oczywiste, że miała tu miejsce walka. Ktokolwiek zwyciężył zadbał, aby ślady kół dwóch wozów, które stały pośrodku obozu razem z mułami, zostały zatarte, jak i większość śladów bitwy. Nie umknęło to jednak uwadze, ani Gondril, ani Malborna. Kilka kropel krwi na kamieniach i liściach krzewów, świadczyły o tym niezbicie.
Krasnolud i Hobbitka przypisali ślady stóp ludziom i… Trollowi.

- Nawet może dwóch Trolli. – Hilly przeszukiwała trawy ostrożnie rozgarniając dłońmi źdźbła. – I krasnoludy. – dodała patrząc na mistrza z Esgaroth. – Kilkoro panie Thyri.

To by się nawet zgadzało kamieniarzowi. Zielone deski faktycznie mogły należeć do krasnoludzkiego wozu, czego wcześniej nie był pewien, a może nie chciał być, aby myśli takowe odganiając, nie zapeszyć.

- Trolle? – Malborn zapatrzył się w stojący przed nimi w oddali posępny las. - Trolle są za głupie, aby zacierać za sobą ślady. – przeniósł wzrok elfkę, która kiwnęła głową, że podziela jego zdanie.

- Tam poszli zwycięzcy. – Thryi ręką wskazał na północ, w głąb Siedziby Trolli.

Gęsta knieja ponurych drzew stała nieruchomo niczym armia wyczekujących bitwy, niewzruszonych brutali.

- I łupy ze sobą ciężkie niosą – zauważyła Hobbitka z przekąsem, przyjrzawszy się śladom, wśród których te wielgaśne bosych stóp były najbardziej widoczne i intrygujące.