lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post - "Nawałnica horrorów"- ED I ed.

Rewik · 11-10-2015, 21:57

W KARCZMIE

Lewine obserwowała całe towarzystwo, następnie lekko znudzona burknęła.
- Dobrze, sprawa załatwiona. Gdyby tylko źle cię potraktowali, albo próbowali oszukać daj mi znać. Dobierzemy im się do skóry.- po czym jednym haustem dopiła wino z kubka i odstawiła go na stół. Następnie tak jak weszła ponętnie kołysząc biodrami, tak wyszła nie mówiąc do widzenia, ani nie zaszczycając “Nieposkromionych” spojrzeniem.

- Ostatni Theranczyk...- Nui S’in dopiero teraz opuścił wysoko uniesione ramiona, wyraźnie rozczarowany- to byłaby dobra sztuka… - wymamrotał do siebie, a jego nastrój powrócił do stanu przed incydentem z Fergarem. Powrócił do szczerej, melancholijnej zadumy. Usiadł z powrotem przy stole i utkwił wzrok w dnie swego kufla.

Keira patrzyła z nadzieją na swoich nowych towarzyszy. Po czym grzecznie ze splecionymi dłońmi dosiadła się do stołu. Bawiła się przez chwilę swoim kubkiem z winem. Nie podnosiła wzroku.
Keira w końcu postanowiła przerwać ciszę.
- Kiedyś też byłam adeptką. Iluzjonistką dziesiątego kręgu.- uśmiechnęła się nieśmiało patrząc po kolei na siedzących przy stole-Ale od tego czasu wiele się zmieniło. Pochłonęła mnie moja misja. Całe życie jej poświęciłam. Kiedy wydawało mi się, że odnalazłam bratnią duszę. Ten zatracił się jako głosiciel Raggoka i z podobnymi sobie kultystami mnie napadł. Jestem żałosna.- cicho pochlipując spuściła głowę.

- Nie ma co się tak karać, za to że się komuś zaufało - odpowiedział dziewczynie Grimo, który do tej pory tylko obserwował całą sytuację - Jutro też jest dzień i nadzieja na lepszy los. Pójdziesz z nami pożegnać naszą przyjaciółkę?

Keira uśmiechnęła się do krasnoluda.
- Co prawda nie znałam jej, ale z przyjemnością wezmę udział w tej uroczystości. Będę zaszczycona.

- Ostatnie pożegnanie elfa, winno odbyć się nocą, pod gołym niebem. Uczestniczą w nim najbliżsi zmarłego - pouczył pozostałych Mieczowładny. - Powinniśmy ją pożegnać teraz. Jej duch potrzebuje spokoju.

-Skoro takie macie obyczaje, zgoda. Ale zrobimy to po naszemu, a nie na smutno. Gdyby Yandii tu była, pourywałaby by nam czerepy przy samych rzyciach za to, że zachowujemy się jak straceńcy. - ton Ss’arisa, który przed chwilą razem z Lauriel pojawił się z powrotem w karczmie wcale nie wskazywał by miał dobry humor, mimo poczynionej sugestii. Widać jednak było jak na dłoni że się stara wybrnąć z pułapki zwanej rozpaczą. Musieli być silni dla niej, podnieść głowy wysoko i iść do przodu. - Dla niej musimy się uśmiechnąć, mimo przeciwności losu i łez cisnących się w oczy. Pożegnamy ją tak jak żyła, wesoło i z energią. - to nie była propozycja, t’skrang już podjął decyzję za wszystkich. Zacięty wyraz twarzy wyraźnie sugerował, że każdemu kto spróbuje ryczeć w trakcie, oberwie się po głowie.

11-10-2015, 21:57	#10
Rewik Reputacja: 1	W KARCZMIE Lewine obserwowała całe towarzystwo, następnie lekko znudzona burknęła. - Dobrze, sprawa załatwiona. Gdyby tylko źle cię potraktowali, albo próbowali oszukać daj mi znać. Dobierzemy im się do skóry.- po czym jednym haustem dopiła wino z kubka i odstawiła go na stół. Następnie tak jak weszła ponętnie kołysząc biodrami, tak wyszła nie mówiąc do widzenia, ani nie zaszczycając “Nieposkromionych” spojrzeniem. - Ostatni Theranczyk...- Nui S’in dopiero teraz opuścił wysoko uniesione ramiona, wyraźnie rozczarowany- to byłaby dobra sztuka… - wymamrotał do siebie, a jego nastrój powrócił do stanu przed incydentem z Fergarem. Powrócił do szczerej, melancholijnej zadumy. Usiadł z powrotem przy stole i utkwił wzrok w dnie swego kufla. Keira patrzyła z nadzieją na swoich nowych towarzyszy. Po czym grzecznie ze splecionymi dłońmi dosiadła się do stołu. Bawiła się przez chwilę swoim kubkiem z winem. Nie podnosiła wzroku. Keira w końcu postanowiła przerwać ciszę. - Kiedyś też byłam adeptką. Iluzjonistką dziesiątego kręgu.- uśmiechnęła się nieśmiało patrząc po kolei na siedzących przy stole-Ale od tego czasu wiele się zmieniło. Pochłonęła mnie moja misja. Całe życie jej poświęciłam. Kiedy wydawało mi się, że odnalazłam bratnią duszę. Ten zatracił się jako głosiciel Raggoka i z podobnymi sobie kultystami mnie napadł. Jestem żałosna.- cicho pochlipując spuściła głowę. - Nie ma co się tak karać, za to że się komuś zaufało - odpowiedział dziewczynie Grimo, który do tej pory tylko obserwował całą sytuację - Jutro też jest dzień i nadzieja na lepszy los. Pójdziesz z nami pożegnać naszą przyjaciółkę? Keira uśmiechnęła się do krasnoluda. - Co prawda nie znałam jej, ale z przyjemnością wezmę udział w tej uroczystości. Będę zaszczycona. - Ostatnie pożegnanie elfa, winno odbyć się nocą, pod gołym niebem. Uczestniczą w nim najbliżsi zmarłego - pouczył pozostałych Mieczowładny. - Powinniśmy ją pożegnać teraz. Jej duch potrzebuje spokoju. -Skoro takie macie obyczaje, zgoda. Ale zrobimy to po naszemu, a nie na smutno. Gdyby Yandii tu była, pourywałaby by nam czerepy przy samych rzyciach za to, że zachowujemy się jak straceńcy. - ton Ss’arisa, który przed chwilą razem z Lauriel pojawił się z powrotem w karczmie wcale nie wskazywał by miał dobry humor, mimo poczynionej sugestii. Widać jednak było jak na dłoni że się stara wybrnąć z pułapki zwanej rozpaczą. Musieli być silni dla niej, podnieść głowy wysoko i iść do przodu. - Dla niej musimy się uśmiechnąć, mimo przeciwności losu i łez cisnących się w oczy. Pożegnamy ją tak jak żyła, wesoło i z energią. - to nie była propozycja, t’skrang już podjął decyzję za wszystkich. Zacięty wyraz twarzy wyraźnie sugerował, że każdemu kto spróbuje ryczeć w trakcie, oberwie się po głowie.