- Świetna przemowa, z której nic nie wynika, ojcze Tuckerze - niewzruszony słowami kaznodziei Thor zadarł głowę lekko do góry i skrzyżował ramiona na piersi. - Jakoś trudno mi uwierzyć w twoją niewinność, a moje podejrzenia biorą się stąd, że jestem pewien, że osoby, które najbardziej chcą pomóc zazwyczaj najwięcej działają, a co za tym idzie; łatwo dostrzec ich starania. Ty zaś siedziałeś cicho od samego początku, ciesząc się z faktu, że Bolesław i Sidious skupili na sobie naszą uwagę. Raz na jakiś czas walnąłeś tą swoją śmieszną, nie wznoszącą nic do śledztwa gadką, która tonęła w toku słów wypowiadanych przez resztę mieszkańców - powiedział Thor, coraz bardziej nabierając pewności siebie.
- Podtrzymuję swój głos - oznajmił wszystkim zebranym.