Markus

Witam wszystkich w rekrutacji do sesji. Zapraszamy chętnych, którzy mają czas i chęci. Zresztą wszystkie informacje macie w poście g_o_l_da. Ja natomiast mogę powiedzieć wam coś o świecie w którym dzieje się akcja przygody. Może nie powiem tego wprost, ale domyślenie się o co chodzi będzie banalnie łatwe.




„Każdy z nas ma marzenia. Większe, bądź mniejsze, ale jednak zawsze jakieś są. Gdy człowiek patrzy w nocne niebo, widzi miliony świetlistych plamek... gwiazdy. Tak waśnie ludzie zaczęli marzyć o wyprawach w kosmos. Jednak ta historia nie jest o podróżach... nie, nie jest też o gwiazdach... tym razem usłyszycie historie o marzeniach. Tych cudownych, strasznych, odległych i całkiem bliskich. Usłyszycie opowieść o tym jak się spełniają. Spytacie, co wspólnego ma z tym „Bezsenność”? Na pozór nic, a jednak bardzo wiele. Chcecie się dowiedzieć? To zagrajmy.

Niektórzy mówią, że marzenia, to tylko złuda... pragnienie, które nigdy się nie spełni. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta - nie może. Czy człowiek jest wstanie stać się bogiem? Wielu odpowie, że nie. Mylą się. Jest takie miejsce, które jest tylko dla nas. Przestrzeń ograniczona tylko naszą wyobraźnią. Kraina Snów. Tam gdzie marzenia się spełniają. Gdy kładziesz się spać, trafiasz właśnie tam – do miejsca, które sam tworzysz. Cały świat podlega twojej woli. Możesz wszystko ... możesz spełnić każde swoje marzenie.

Ktoś może powiedzieć, że to tylko namiastka prawdziwego szczęścia. Ma racje, ale czy nawet najmniejsza cząstka radości, nie jest czymś dobrym i przyjemnym? Zresztą, co w tym złego, że pragniesz być szczęśliwym? Nic. Każdy dąży do spełnienia swoich marzeń, w ten, czy inny sposób.

Czy chciałbyś żyć w świecie, który jest taki jak ty tego chcesz?"

”Mortiusa rozważania o niczym”

”Jasne i pogodne niebo, powoli przesuwało się nad głową dziewczynki. Niczym nie ograniczona, lazurowa przestrzeń, jawiła się tak nieziemsko cudnie. Białe, puszyste obłoki leniwie płynęły przez błękitne morze. Nareszcie wolna, daleko od wszystkich trosk i smutków. Tylko ona i jej niebo.

Ułożyła się na jednym z białych obłoków, równocześnie obserwując jak pozostałe powoli przemierzają jej świat. Ich kształty dziwiły i bawiły ją. Czasem chmurki zmieniały się w twarze innych dzieci, ale nie takie jak widziała na co dzień. Te tutaj uśmiechały się do niej i śmiały razem z nią. Dziewczynka czuła, że pierwszy raz jest szczęśliwa.”


„Trzask bicza, wyrwał ją ze snu. Zaspane oczy, z mieszaniną nienawiści i strachu, obserwowały poganiacza. Bicz świsnął tuż nad nią. Krzyk bólu świadczył o tym, że cios dotarł do zamierzonego celu. Wraz z wszystkimi rzuciła się do wyjścia, byłe tylko uniknąć kolejnych uderzeń.

Grupa młodych dziewczynek wybiegła na podwórze. Tuż za nimi podążał niski, gruby mężczyzna. Bicz, który trzymał w dłoni, co chwile pozostawiał krwawy ślad na skórze jednej z niewolnic. Dziewczynki doskonale wiedziały co grozi za nieposłuszeństwo, wiec natychmiast rozbiegły się do wyznaczonych prac. Żadna nawet nie myślała, żeby przeciwstawić się oprawcy.

Niemal od urodzenia były bite i upokarzane. Nic nie mogło tego zmienić. Nikt nie uważał je za ludzi. Takie było ich prawdziwe życie... taki ich był los. Życie bez chwili wytchnienia, w cierpieniu..

Ale czy na pewno? Czy one nie mają prawa śnić o swoich marzeniach?