| Colin czuł co raz bardziej rosnące podniecenie. Czuł lekkie mrowienie w dłoniach, gdy podeszli do właściciela karawany. Na młodym łotrzyku sprawiło duże wrażenie to, w jaki sposób ubrany jest gnom. Widać, że była to szycha z dużego miasta, a również i to, że złota na pewno mu nie brakuje i będzie miał im z czego zapłacić. Colin zaczął w myślach widzieć już siebie samego ubranego w tak elegancki sposób i przechadzającego się uliczkami ogromnego miasta, może nawet w asyście jakiejś pięknej kobiety, kto wie.
Na pierwszy rzut oka było widać, że właściciel karawany nie jest do końca pewien, czego tak naprawdę od niego chcą. Colin trochę się zdenerwował tym, że mogą nie dostać tej roboty. Na szczęście Gnorst ujął sprawę krótko i zwięźle.
- Tak jest! – krzyknął Colin, gdy Bednarz przedstawił cel ich rozmowy.
Niestety gnom dalej nie wyglądał na dość przekonanego, więc sprawy w swoje ręce postanowił wziąć Jorebha. Ten to dopiero miał gadane. Colin stanął tuż przy nim i wsłuchiwał się w całą historię, jacy to oni nie są wyśmienici w swoim fachu.
- Dokładnie! Jest tak jak mówi mój towarzysz. Jesteśmy wciąż młodzi i pełni energii, a już tyle zdążyliśmy osiągnąć. Warto postawić na młodość. Starsi to albo gdzieś się spiją i nie stawią się do pracy albo zgubi ich rutyna i nici z bezpiecznego transportu. My jesteśmy uważni, gotowi do pracy od zaraz. Wybierze nas pan, a bezpieczny transport ma pan jak w banku. Kilkunastu zadowolonych klientów nie może się mylić – uśmiechnął się szeroko do gnoma, skrzyżował ręce na piersi i zrobił dumną minę. Colin też miał gadane i postanowił to wykorzystać, właśnie w tym momencie. |