Radosław

Stefan podniósł oczy pełne radości na towarzyszy, niepewność co do przyjęcia przez waz jego prośby znikła, a na twarzy pojawił się szczery uśmiech. Wstał zataczając się trochę przy tym, bo trunku już wypiliście, co niemiara, sięgnął po zdobioną karabele, szybkim ruchem dobył szabli tak, że jej blask rozjaśnił pokuj, poczym zaczął mówić drżącym pobudzonym głosem:

Przyjaciele za cóż mnie taka kara spotkała, że mnie z wami ruszyć w ten bój nie wolno.
Czym żem się Bogu naraził, jakiem czyny popełnił nie wiem?
Całym sercem będę jednak z wami Bracia, a wszystkich Świętych biorę na świadków, że gdyby los się obrócił i można by było iść za wami, to ruszę zbrojnie byśmy razem Turków przetrzepali.

Tu przerwał na moment schował oręż, usiadł, wziął kufel skinął w waszą stronę dając znak, że za wasze zdrowie toast wznosi i pociągnął łapczywie, po czym uspokoił się nieco i tak zaczął prawić:

Za Buchaczem moje zaciągi usadowiłem, w zamku was przyjmą i do ludzi zabiorą.
A zebrało się tego trochę, szlachty braci jest ze piędziesiąt siły, ale to mało oczytana hołota, więc nie miałem, co z nimi prawić, większość było kiedyś wolontariuszami, więc na walkę jakieś zapatrzenie mają.
Reszta to kozaki, z nimi będzie jeszcze gorzej niż, z tamtemi, krew w nich wrze jak gulasz w garze, to i poparzyć się można jak człowiek głodny, tych z osiemdziesiąt być musi, resztę siedemdziesiąt zwerbujecie na miejscu, siedemset złotych na to otrzymacie.
Razem z dwustu wojów pod Wami służyć będzie, tędy po pięćdziesięciu ich podzielić radzę.
Jest i jedno lekkie działo do kompletu, bo z gołymi rękami Przyjaciół nie puszcze.
Co do uzbrojenia to tyle rzec mogę, że z tego com na własne oczy widział to ludzie mają szable, piszczele i rusznice, pancerzy nie wiele, ale i Turcy w nie zbrojni nie są, tędy nagi przeciw nagiemu stawać będzie.
Co do reszty to na Zaporożu na czym sprawy stoją się dowiecie.
Czy jeszcze coś Braci moich trapi, jakieś pytania do mnie Waszmości mają?

Tu przerywa i ze zmarszczonym czołem na znak że pilnie nasłuchuje czeka odpowiedzi.

 

__________________
W ferworze walki, na polu bitwy jakim jest życie obronną ręką wychodzą tylko Ci, których serca nie potrafią klęknąć przed nieprawością.