| Milla
Popatrzyła z uśmiechem na wampira, który tak szybko zareagował na jej potrzeby. Skinęła głowa na znak wdzięczności. Odwróciła się do niego plecami rzucając mu przez ramię ponętne i wyczekujące spojrzenie, a gdy Leonard podszedł i delikatnie nałożył płaszcz na jej ramiona, ona odwróciła się do niego twarzą odchylając ją tak, by bez problemu mógł zapiąć klamrę, tuż przy jej wyeksponowanej szyi.
Znała sposób w jaki wampiry podziwiają piękno tego miejsca na ludzkim ciele. Czuła przyjemną bliskość mężczyzny, taką której brakowało jej od przyjazdu do Balgradu.
Usiadła na ławie otulając się szczelniej płaszczem. Na jej twarzy wciąż widniał szczery uśmiech, którego nawet nie próbowała powstrzymywać. Tutaj nie musiała udawać przed wzrokiem dwórek. Milla w końcu poczuła spokój i wolność, której nie krępowały dworskie konwenanse. |