Latilen

Jej uwaga spotkała się z brakiem jakiegokolwiek odzewu. Nie licząc odpowiedzi rudego wojownika z propozycją wymyślenia planu. "A co tu jest do wymyślania? Idziemy albo w lewo, albo w prawo".
- Wiecie wolę wziąć z zaskoczenia to coś, co zostawiło ten ślad, niż czekać aż zaskoczy nas. - Kobieta opadła na ziemię w pobliżu krwi, założyła nogę na nogę i oparła się z tyłu rękami. Przyjrzała się swoim palcom u lewej stopy, potem u prawej.
- Zresztą, jak chcecie. Mi tu dobrze - Ale jej się trafili towarzysze. "Po co z nimi tu siedzę? Z zresztą, gdzie mam iść? Lepiej być tu niż..." Uśmiechnęła się kwaśno do siebie. Znów powróciła myślami do Biedrzeńca. "Czy jeszcze... istnieje? Tak, istnieje to dobre słowo. Demon nie może żyć. On istnieje". Jeśli pozbyli się jej to i pewnie spalili jej chatę. A skoro tak, to... Biedactwo, ciekawe gdzie on trafił? A może ma się całkiem nieźle i wrócił tam, skąd przyszedł? "Jakoś go nigdy nie pytałam, skąd się wziął... "Kiedy uniosła lekko głowę i zobaczyła, jak ten... ee... (nigdy nie miała pamięci do imion) no... Hiroshi Sugita (a jednak zapamiętała!) podnosi kamień i zamierza nim rozciąć skórę na klatce piersiowej. Tak przynajmniej wnioskowała po zaciętym wyrazie jego twarzy. Ale mogła się mylić, miał dość dziwne rysy twarzy. Nigdy kogoś takiego jeszcze nie spotkała. Ani nikogo choć trochę podobnego. Bo Fryderyk to przypominał jej starego, poczciwego młynarza Anatola. A kobieta wyglądała trochę jak ciotka Józefa.
- W twoim kraju panują dziwne obyczaje. - rzuciła jakby od niechcenia. - Ledwo umarłeś, a już się kaleczysz? Wiem, że może moje towarzystwo nie jest najprzyjemniejsze ze wszystkich możliwych, ale krwawe ofiary tu raczej nic nie dadzą. - uśmiechnęła się półgębkiem i spojrzała na mężczyznę-ducha spode łba.

 

__________________
"Women and cats will do as they please, and men and dogs should relax and get used to the idea."
Robert A. Heinlein