| Rzucanie wyzwania jeleniom jakoś nie znajdywało się na liście rzeczy do zrobienia, którą Elayne posiadała. W tej kwestii babka mogła być spokojna. Jej wymagania co do ilości zebranych ziół i grzybów także były do zniesienia. Jeżeli jednak tyczyło się to zostawienia Seiki, tu już elfka miała parę “ale”. Tych jednak wypowiedzieć nie wypowiedziała. Przede wszystkim nie chciała ryzykować zdrowia ani życia swego towarzysza. Nie wiedziała co czekało na nią po drugiej stronie lustra, a skoro babka była taka wybredna w kwestii doboru mogących przejść przez portal, jej wnuczka postanowiła zaufać jej na tyle by powierzyć opiekę nad wilkiem. Najwyraźniej kapłanka wiedziała co robi. Przynajmniej Elayjne miała taką nadzieję…
Zamiana bransolety też zbytnio się jej nie podobała. Zdążyła się przyzwyczaić do jej ciężaru na ręce. Po powrocie będzie musiała unudzić babkę o dokładniejsze zbadanie owego znaleziska. W taki to sposób, pozbywszy się obu ochron, tej żywej i tej martwej, znalazła się przed lustrem. Królestwo jeleni…
Babka zaczęła uruchamiać portal, czemu to jej wnuczka z uwagą się przyglądała. Jej magia była nieco inna niż Elayne i potrzebowała zdecydowanie zbyt wielu modlitw i przedmiotów. W końcu jednak kapłanka skinęła głową, zatem nie pozostało nic innego jak rzucić pożegnalne
- Bądź grzeczny - do Seiki’ego i wstąpienie w portal. Przejście, ku ogromnej uldze elfki, było bezbolesne, acz pozostawiło po sobie dziwne wrażenie nierealności. Z ciekawością rozejrzała się po miejscu do którego trafiła.
__________________
“Listen to the mustn'ts, child. Listen to the don'ts. Listen to the shouldn'ts, the impossibles, the won'ts. Listen to the never haves, then listen close to me... Anything can happen, child. Anything can be.” |