Gdzieś w Warszawie, przedpołudnie
- Dzień dobry, Ania? Anna Kania? - Rozpoczął rozmowę. "Ania Kania" wydawało mu się jakoś tak... Może dziewczyna była przyzwyczajona, ale po co ryzykować?
- Taaak??
- Tomek Rydz z tej strony. Heh, Kania, Rydz... Mamy trochę wspólnego. - Zażartował.
Odpowiedziała mu cisza.
- Kim pan jest i czemu pan dzwoni z telefonu Grażyny? - odezwała się w końcu.
- Ach... Grażyna.... - Odezwał się od razu. - Widzi Pani, nawet nie wiedziałem jak się nazywa gdy kradłem jej telefon. Stop, przepraszam, ja tak cały czas, powaga mnie się nie trzyma. No więc Grażyna zgubiła telefon, znalazłem go w taksówce, a sam kiedyś zgubiłem. Sam aparat, kontakty na karcie, wiem jak to boli - chcę jej go oddać.
- Pan żartuje?
- Czy mógłbym żartować z pięknej kobiety?
- Sam pan mówił, że powaga się pana nie trzyma. I skąd pan wie, że jestem piękna? - Anna zaśmiała się, ostatnie zdanie wypowiedziała lekko flirtującym tonem.
- Przeczucie. Ma pani może jej adres, podrzucę do skrzynki na listy albo coś?
- Nie mam, niestety.
- Słabo - mężczyzna zmartwił się. - Niech pani jej przekaże jakoś by oddzwoniła na swój numer.
- Jasne!
- A jakby się nie odzywała, ma pani jakiś kontakt do niej inny? Mail? Facebook? Na wypadek gdyby nie dzwoniła bo... nie ma przecież telefonu. Zostawiłbym namiary na siebie innym kanałem by do mnie wpadła.
- Okeeey, wyślę mail i FB sms.
- Dzięki.
- Fajnie wiedzieć, że są w tym mieście uczciwi ludzie co znajdą telefon i...
- Piękna Anno, polecam się. Pozdrawiam.
- Paaaa.



- Grażyna... - Łysy mężczyzna w BMW powiedział do siebie cicho czekając na sms.