Trzask. Trzaaaask. Trach.
Ssą …. Tutaj…. Sssssmmmaczne…..
Nassszzeeeeee….
Co to do cholery było! Ni człowiek, ni bestia, ni...czy to miało czaszkę w miejsce głowy?!
Dłoń Bobby’ego drżała trzymając pukawkę. Ba… całe ciało drżało z zimna i strachu.
Oddech nie chciał się uspokoić. Myśli galopowały przez czaszkę jak stado gazeli w kierunku mety “TO NIEMOŻLIWE”. Bo przecież to było niemożliwe co tu się działo. Znaleźli się najpierw na jakimś parszywym indiańskim cmentarzysku czy wysypisku duchów, a potem jeden z nich przylazł w odwiedziny, a może na skargę za demolowanie mu wystawy, a może tylko chciał odzyskać zgubione świecidełka? Nie... raczej przyszedł do darmowego bufetu.
Trzask. Trzaaaask. Trach.
Ssą …. Tutaj…. Sssssmmmaczne…..
Nassszzeeeeee….
I jeszcze te dźwięki, niczym zbierające się wilki nad padliną. Wszędzie szepty. Wszędzie te paskudne szepty. Oddech nie chciał się uspokoić. Myśli nie chciały się uspokoić. Strach. Bear czuł strach i potrzebował się opanować.
- Trzeba stąd spadać! Natychmiast! Ubrać się, brać plecaki i spadać! Odpłyńmy choć kawałek na drugą stronę strumienia, tam spróbujemy przetrzymać do rana. -...- Wszyscy cali? Nic wam się nie stało? - ...- Trzeba mu pomóc. Boby, masz jeszcze flary? ...- Musimy sprawdzić co z Mount'em. Nie możemy go tak zostawić. -...-Jeśli tak, to miej je pod ręką i chodź mi pomóż z Mountem... Connor, pomożesz nam?-...- Najpierw musimy sprawdzić, czy w ogóle będziemy w stanie przetransportować Mounta, bo skoro leży gdzieś tam i jęczy, to znaczy, że nie jest w najlepszym stanie. Potem będziemy się zastanawiać, co dalej. Jego życie i zdrowie jest obecnie najważniejsze -
Gdzie do cholery oni byli, gdy to Bobby z Bruce’m potrzebowali pomocy? Uciekali gdzie pieprz rośnie. A teraz nagle bawią się w bohaterów, bo Bobby miał cudowną broń na duchy. Teraz wszyscy są odważni.
Gdzie był wtedy Mount, cholerny przewodnik i opiekun tej parszywej wyprawy? Zwiał w krzaki nie czekając na resztę. A teraz jęczał… kurwa… to jakby oficer porzucił swoich ludzi na pastwę wroga. To była zdrada najgorsza z możliwych. A Bobby się bał… strach zaś motywuje żywą istotę do dwóch rzeczy, ucieczki lub walki. Agresja więc wpierw się w nim tliła, a potem wybuchła w krzyku.
- ZZzzaa mmknąć się!!! Stulić… mmmordy.-
Spojrzał zaskoczony po całej grupie, ale czuł że mu ulżyło gdy wykrzyczał swój strach i wściekłość.
-
Nnie damm rara-kietniiicy… Jest jedna… dfwa pociski. Nieffwiele.Nie dam. To guupi plan. Jedna ggrruppa weźmie...druuga bezbronnna…- wskazał na wygasłe ognisko.-
Oggiieeeń trzeeba rozzpaliić….szszybko… oggieeeń dduży… może tttakie śśświatłoo ttteż odstrraszaaa… rraakietnica tto ooosttateczność.
Wskazał na obszar z którego słychać było jęki.
- Ddddopiero wwtedy pppo Mounta. Bo ooon jęczy ttyylko dlllatttego…. że jjjest żżżywą pprzynętą na nass. Żywą przyprzynęttą na haaaczyku. Ttylko dlattego...
Czuł się już lepiej. Oddech mu się uspokoił.
- Pppójdziemy ffffwszyscy po Mounnttaaa... kkażdy z pochoddnią. Tttrzymamy się w gruuppie. Zrrrozzumiano?
I po tych słowach wyraźnie się speszył, bo dawno nie mówił tak długiego przemówienia. Załadował amunicję do rakietnicy i udał się do szczątków swego namiotu po buty i ubrania. Dość paradowania w slipkach.