A żeby nie było off-topu:
Dziewięć faktów o leniwcach

1. Leniwce mają niezwykle powolny metabolizm
Szybkość metabolizmu leniwców nie wydaje się wielką tajemnicą. Jest niespecjalnie szybki – to wie niemal każdy. Tutaj dobrym punktem odniesienia będzie metabolizm przeciętnego człowieka, który potrzebuje od 12 do 48 godzin (w zależności od spożywanego pokarmu) na strawienie i pozbycie się spożytego pokarmu. W przypadku leniwca proces ten zachodzi nieporównywalnie wolniej – całkowite strawienie jednego liścia zajmuje temu sympatycznemu zwierzakowi… 30 dni.

2. Grzyby i glony znajdują się na futrze leniwców z konkretnych powodów
Prędkość poruszania się leniwców wynosi poniżej 3 metrów na minutę. W momencie ataku nie mają najmniejszych szans na ucieczkę przed napastnikiem. Jedyną ich nadzieją na uniknięcie ptaków drapieżnych, jaguarów, wężów i kłusowników jest dobry kamuflaż. Po części zapewniają go gęste korony drzew, a po części glony i grzyby, które znalazły w futrze leniwców znakomite podłoże do wzrostu.
I. Zapuść gęste futro
II. Nie myj się tak długo, by w futrze zalęgły się glony i grzyby
III. PROFIT

3. Futro leniwców jest domem dla wielu owadów
W futrze leniwców żyje całkiem spora populacja owadów wliczając w to kleszcze i roztocza. W futrze pewnego leniwca znaleziono 980 chrząszczy z gatunku Trichilium adisi.

4. Dzikie leniwce nie śpią tak, jak przez lata wydawało się biologom
Na podstawie obserwacji leniwców żyjących w niewoli biolodzy doszli do wniosków, że zwierzęta te śpią od 15 do 18 godzin na dobę. Informację tę zweryfikowano w 2008 roku, po badaniach z wykorzystaniem elektroencefalogramu (EEG). Monitorowanie aktywności mózgu dzikich leniwców pokazało, że zwierzęta te śpią 9 do 10 godzin dziennie, czyli nie więcej niż przeciętny człowiek. Naukowcy doszli do wniosku, że ilość godzin przesypianych w niewoli może wynikać z braku zagrożenia ze strony drapieżników oraz odmiennej diety.

5. Leniwce znacznie zmieniły się na przestrzeni lat
Wszystkie znane współczesnej nauce leniwce to nadrzewne stworzenia osiągające do 60 cm długości. Inaczej sprawa miała się przed laty. Znane są skamieniałości leniwców prowadzących naziemny tryb życia, osiągających 6 metrów długości i ważących nawet 5 ton. Według szacunków badaczy zwierzęta te pojawiły się na Ziemi około 35 milionów lat temu, a wyginęły mniej więcej 10 tys. lat temu.

6. Są mistrzami w pływaniu
Leniwce schodzą na Ziemię w dwóch przypadkach – by się wypróżnić oraz… by popływać. W porze deszczowej ten sposób poruszania jest wykorzystywany bardzo często do przemieszczania się pomiędzy drzewami. Leniwce pływają około 3 razy szybciej niż chodzą, a ich niezwykle powolny metabolizm pozwala im wstrzymywać oddech pod wodą na ponad 40 minut.

7. Ich budowa anatomiczna pozwala im wisieć do góry nogami niemal bez przerwy
Leniwce spędzają zawieszone do góry nogami większość czasu. W tej pozycji odżywiają się, łączą w pary oraz wydają na świat potomstwo. Ich narządy wewnętrzne są ułożone w taki sposób, że nie w tej pozycji nie utrudniają normalnego odżywiania czy oddychania.

8. Miłość rodzicielska leniwców nie jest idealna
W świecie zwierząt znamy wiele przykładów matek dokładających ogromnych starań o to, by ich potomstwo było jak najlepiej chronione. U leniwców jest podobnie, ale nie zawsze. Przez pierwsze miesiące życia młode leniwce są nieprzerwanie wczepione w futro matki. Rodzicielki ze wszystkich sił bronią swoje potomstwo przed drapieżnikami i innymi zagrożeniami. Ten piękny obraz matczynej opieki znika, gdy mały leniwiec przez przypadek spadnie na ziemię. Leniwce są z natury odporne na upadki, więc w przytłaczającej większości przypadków malec przeżywa takie wydarzenie. Jak się jednak okazuje, granica pomiędzy koronami drzew a gruntem jest również granicą matczynej opieki. Matki, ze względu na własne bezpieczeństwo nie fatygują się po zgubę. Niektórzy biolodzy sugerują, że leniwce odrzucają w ten sposób potomstwo, u którego widzą potencjalne wady.

9. Leniwce łamią reguły rządzące biologią
Z około 5400 gatunków ssaków znanych nauce, prawie wszystkie z nich posiadają 7 kręgów szyjnych. Siedem kręgów w odcinku szyjnym ma największe zwierzę na Ziemi – płetwal błękitny, siedem ma ich również ssak najmniejszy – nietoperz craseonycteris thonglongai. Żyrafa, człowiek i tysiące innych ssaków również poprzestało na szczęśliwej siódemce. Ale nie leniwce. U leniwców dwupalczastych liczba kręgów w odcinku szyjnym waha się pomiędzy 5 a 7, natomiast u trójpalczastych jest ich więcej – zazwyczaj 8 lub 9.