Vivian

Kora
Odsunęła się, robiąc miejsce dla Nastira. Właściwie zostawiła miejsce dla co najmniej dwóch takich jak on. Powoli zaczynała rozumieć potrzebę tworzenia domów rozkoszy w małych wsiach nawet - najpierw Kogucik, teraz on. Świat schodził na psy. A konkretniej - na świrów. Pocieszający był fakt, że ten narwaniec nie był obleśny, nie udawał wieśniaka ani kretyna... Oczywiście istniała opcja, że po prostu tak będzie się lepiej rozmawiało. Póki co, wolała trzymać się tej właśnie wersji.
- Nie wiem, czy to widać, ale szesnaście.
Taaa, kochała swój wzrost. Dziewczyneczki lat trzynaście wychodziły za mąż i miały rumiane dzieci na wychowaniu, a ją większość ludzi traktowało jak małolatę. Życie.
- A co do innych zwierzeń... Może zostawimy to na później, hmm? Niektóre rzeczy mogą nie mieć ochoty czekać, aż sobie pogawędzimy...
Nie czekając odpowiedzi, dodała głośniej:
- Jak to jest z tymi pokojami i gośćmi, karczmarzu?