Urodzony w małej osadzie portowej niedaleko stolicy, w rodzinie z tradycjami wojskowymi.
W młodości najemnik w stopniu unterstabsfeldfebla Wolnym Regimencie Kirasjerów, burzliwa kariera pełna wzlotów, pewnie i upadków. Uczestnik licznych wojen , z konieczności poza granicami, jako iż Księstwo wojen raczej unika.
Podczas trzeciego dnia bitwy pod Friedriksbergiem, największego i najkrwawszego boju ery nowożytnej, porażony ciężko magią bojową rebeliantów. Rezygnacja ze służby liniowej, medal z rąk Kronprinza Wilhelma i szczodra odprawa z cesarskiej szkatuły.
Po powrocie do Bourmont służba w armii Księstwa. Dwa lata jako kapral w strażnicy górskiej na Przełęczy Złych Snów na południu kraju, kolejne dwa w Piechocie Morskiej, jako dowódca bastionu portowego, potem jakiś czas w intendenturze Służby Celnej, rok jako sierżant musztry w stołecznym Ecole Militaire.
Słaba kondycja wynikająca z magicznego odprysku ataku Wielkiej Wiedźmy Lebiodki, coraz mocniej hamowała karierę, stąd właśnie spokojna synekura w Szuwarach. Piętnaście lat służby w małej stanicy miasta, które przegrało swój los.

Uwielbia opowiadać o wojnie, snuje długie lecz ciekawe, bogate w krwiste szczegóły historie. Co ciekawe, nawet nie musi ich zmyślać, bo przeżył naprawdę wiele. Po kilku piwach wychodzi z niego tęsknota, zwłaszcza do konnej jazdy, którą musiał niemal zarzucić.
Zna kilka przydatnych zaklęć, lata najemnej służby pozwoliły na przyswojenie sobie paru sztuczek.

Nigdy nie był z nikim związany, choć upływ lat wcale nie zmniejszył jego apetytu na niewieścią cześć. Panny w mieście i dalszej okolicy wcale nie widzą w nim spokojnego staruszka.

Kilku znajomych z Wolnego Regimentu zrobiło po jego rozwiązaniu kariery wojskowe w Bourmont, a w kapitanacie głównego portu stolicy nadal ma przyjaciół. Za ich głównie doradztwem zainwestował większość pieniędzy (a było tego całkiem sporo) w długoterminową inwestycję kupiecką. Nie zna się na ekonomii, ale wierzy w honor wspólników jako wyznacznik ich działań.

Posiada nadal rodzinę, brat Tyberiusz z żoną i dziećmi mieszka w rodzinnym domu nad morzem. Pisują ze sobą i mają niezgorsze relacje.

Za Aureliuszem chodziły swego czasu brzydkie plotki, pomawiające go o nadmiar brutalności, a może i jakieś zbrodnie wojenne. Było to dawno, ale on sam niespecjalnie im zaprzeczał. Wojna to wojna i nic jej nie zmieni.

Bywa regularnie w Chlupocicach, gdzie przeniesiono oficjalnie posterunek z Szuwar. Z dawnej obsady pozostał tam obecny komendant, sierżant Didier Roche. Czasem spędzają razem jakieś święto, czasem razem odwiedzają jakiś lupanar.

Puste, duże koszary podzielił na trzy części – arsenał, dość wygodną, przestronną mieszkalną, trzecią zaś zamienił w areszt i biuro. Na mocy odpowiednich upoważnień pełni w tymże biurze funkcję konstabla policji. Wspólną częścią pozostaje kuchnia, którą obsługuje gdy osadzeni w celach są jacyś aresztanci, madamme Róża Gachet, żona jednego ze zrujnowanych kupców z miasteczka.

Wiele lat względnej samotności, w połączeniu ze skutkami ubocznymi magii, powodują że Aureliusz bywa czasem nieco ekscentryczny. Mimo to stara się trzymać w ryzach i pożytecznie spędzać czas. Dba o niewielką zawartość arsenału, ale przede wszystkim poświęca czas na ulepszanie i konstruowanie broni. Marzy o tym, by kiepskiej jakości lufy muszkietów nie były odlewane na drewnianych kijach, lecz produkowane w innej technologii. Skromność zasobów nie pozwala na wiele, ale we współpracy z lokalnymi rzemieślnikami odnosi niejakie sukcesy.

Sierżant konstabl Papillon stara się jednak przede wszystkim być pożytecznym dla społeczności. Nawykły do służby umie panować nad sobą i otoczeniem. Pomimo wieku nadal jest z niego niezły rębajło, a noszony przez niego długi, kawaleryjski pałasz nie jest absolutnie ozdobą. Używa go bez wahania, jeśli uzna że ład i porządek tego wymagają, co przy praktycznym braku sumienia u Aureliusza źle rokuje łotrom. Doświadczyli tego kilka lat temu trzej bandyci, którzy dokonali zajazdu, wierząc że miasteczko padnie ich łatwym łupem. Od tego czasu pojawił się przydomek „Szpikulec” a na miejskim cmentarzyku pojawiły się trzy anonimowe kopczyki.