| Shira rozglądała się niepewnie po placu, gdzie powinno być obozowisko jej "obstawy". Nie tylko nigdzie nie zobaczyła żywej duszy, ale też nie dostrzegała teraz żadnych śladów bytności ludzi.
Nic po nich nie zostało. Ani koni, ani ogniska, ani sprzętu, ani nawet śladów butów czy jakichś śmieci.
- Nawet śladu p... podków - szepnęła do siebie Shira, drżąc z zimna.
Mimo obrzydzenia okryła się szczelniej tłustym i ciężkim od brudów kocem.
Jeszcze raz się rozejrzała. Jakkolwiek nierealna wydawała się ta sceneria, dziewczyna czuła, że wszystko dzieje się naprawdę. Nie mogła tu zostać. W pierwszej chwili miała ochotę ruszyć szeroką drogą, która prawdopodobnie była kupieckim traktem, jednak po chwili rozmyśliła się. Jeśli ktoś zabił jej przymusowych towarzyszy, to mógł wrócić i zacząć jej szukać, a wtedy trakt wydawał się najprawdopodobniejszą opcją. Zostały zatem dwie równoległe dróżki w las.
Po chwili wahania wybrała ścieżkę po lewej stronie.
Niech będzie, że głos serca zdecydował...
__________________
Konto zawieszone. |