| Młoda kobieta uderzyła w stół z taką siłą, że zgromadzona na nim zastawa podskoczyła lekko. Jej oczy miotały błyskawice w stronę zgromadzonych tu ludzi i nieludzi.
Pierwszy spoglądał na nią podziwiając jej walory, a jego wzrok zdradzał, iż miał innych za gorszych od siebie. Samotni giną. Szybko. Bez stada nie ma się szans.
Drugi chciał chyba wymordować połowę zgromadzonych tu ludzi. Zdrajcy muszą ginąć, takie jest prawo natury. Przecież będą samotni.
Gościu przypominający kostuchę jeszcze ujdzie. Przynajmniej nie był na tyle głupi, aby po raz enty zadać pytanie o cenę i cel. No i nie ma ego większego od tura. Ale i tak nudziło go ich towarzystwo, a to źle. Czemu oni chcą polować samotnie?
Małe stworzonko też pomyślało o towarzystwie, jednak ograniczyło się tylko do jednej postaci. To źle. Bardzo źle. Zginąłby w lesie. No, ale on i kostucha przynajmniej coś tam już umieją.
No i upiór. Nazwał ją wymoczkiem, a może wymoczką, chociaż nic o niej nie wiedział. Zresztą reszta została nazwana tak samo. Nawet gdyby był jeszcze groźniejszy niż na to wygląda, to i tak samotne wilki umierają. Przecież wilki to zwierzęta stadne i symbol siły, czy konkluzja nie jest prosta.
- Mam prosta propozycje. Skoro wasza czwórka - wskazała wszystkich, poza zleceniodawcą i stworzonkiem. - Ma się za nie wiadomo kogo, to idźcie za karczmę i sprawdzić kto ma największego chuja, jasne? Jak jeszcze ktoś będzie na kogoś warczał bądź coś w tym stylu, będzie miał ze mną do czynienia.
Wzięła głęboki oddech i opanowała się.
- Polujmy razem, a złapiemy ofiarę. Polujmy samotnie, a zginiemy. Jasne? |