Olaf wzdrygnął się robiąc krok w portal. Widocznie nie było mu bliskie uczucie otulenia magią ze względu na tę wilgotną lepkość, jaką sie charakteryzowała. Rzucanie zaklęć, których uczą się klerycy, wiązało się raczej z bliskością ogniska w zimną noc. Na chwilowe pozbawienie tlenu zareagował natychmiastowo zaciskając obie dłonie na własnej szyi i już po chwili wyglądał jak ostatni kretyn próbujący samodzielnie się udusić w opuszczonej kuźni.

- Jeśli jakiś krasnolud tu pracował, to kurwa za karę. - Burczał cicho pod nosem niezadowolony, a minę miał pełną wątpliwości. Wnętrze nie wyglądało na splądrowane, przeszukane nawet. Narzędzia leżały pod ręką, jakby rzemieślnik wyszedł na chwilę oszczać mur i właśnie wracał do pracy wesoło gwiżdżąc. Takiemu obrotowi sprawy przeczył jedynie wszechobecny miał i kurz w ilościach wskazujących na dłuższą przerwę w pracy. Oraz plama krwi na podłodze. Tymczasem kapłan minę miał nietęgą. Kręcił głową na wszystkie strony zatroskany o swoje i innych uczestników wyprawy położenie.

Ostatecznie jednak nie przejęty stanem zagrożenia oraz tym, czy aby portal zadziałał właściwie zabrał się za przeszukiwanie warsztatu. Receptury do produkcji magicznej broni opracowywane przez rzemieślników wcale nie musiały mieć tradycyjnej formy pisma na pergaminie, a także - co gorsza - mogły nie zostać ukończone. Z podwojoną uwagą starał się wychwycić notatki węglem na ścianach, stołach a także wzorce stali. Niezależnie od odniesionych skutków następnym krokiem było opuszczenie klitki bez okien, w której aktualnie Feilan przebywał. Zaplanował, że obleje emulsją zawiasy wrót kuźni, a następnie uchyli je delikatnie, aby rozeznać się w sytuacji na zewnątrz. W napięciu będzie gotów w każdej chwili wycofać się do swego szańca.