To prawda, sam zadziwił mnie trwaniem przy skrywaniu swego daru.
Pamiętacie jak śmialiście się z minotaurów w lesie? Że opuszczają bronie jak idioci? Ktoś nawiązał wtedy do orków z WH40k
Taaa... to był Severus.
Tajemniczo ginące harpie od jednego ciosu? Severus...
Schulz wygrał z o wiele większym od niego Ragushem? Severus!
Dziwna śmierć gora podczas walki na płaskowyżu? To znowu on!
Niewątpliwie było to bardzo trudne, w końcu mag daje tyle możliwości, a za każdym razem Valtharys kontaktował się ze mną, aby unikać zdradzania działań swojej postaci innym graczom. Trochę związało mu to ręce od strony fabularnej, bowiem nie mógł pisać tyle ile chciał, ale i tak bardzo dobrze sobie radził. W trakcie walk wydawał się też kompletnie bezużyteczny, stojąc gdzieś z tyłu i obmacując tyłek Katariny, ale w rzeczywistości dzięki niemu wiele rzeczy się powiodło wam.
A tak naprawdę to za wszystkim stoi ta jego demoniczna fretka!
Oops... wykrakałem