| Krasnoludowie spostrzegli, że na twarzy Johana zagościł uśmiech ulgi. Może dlatego, że udało mu się przekonać khazadów do wspólnego zbadania sprawy... lub po prostu cieszył się, że nie musi wchodzić do lasu - który jeszcze nigdy nie zdawał się tak obcy - samemu.
Gdy tylko weszli między drzewa, widać było jak chłopak odzyskuje pewność siebie. Znać było po jego sprężystych, długich krokach gdy wysforował się na przód grupy, oraz spokojnemu tonowi głosu gdy oznajmił towarzyszom...
-Podążajcie za mną. Wpierwej pójdziemy zbadamy tajemnicze obozowisko... chyba, że wolicie tylko pójść po me rzeczy i jak najprędzej wynieść się stąd? - spojrzał na khazadów przystając.
__________________
"All those moments will be lost... In time... Like tears... In the rain. Time to die." |