Cooperator

Samochód szeryfa Myersa spokojnie i powoli sunął uliczkami miasteczka. Wypielęgnowane ogródki i jasno oświetlone podjazdy stapiały mu się w jeden monotonny obraz. Nie musiał nawet specjalnie dawać po hamulcach, kiedy spod żywopłotu przed maskę nagle wyskoczył mu kot. Zapalił papierosa czekając, aż zwierzak zniknie w zaułku po drugiej stronie.

Cykały świerszcze, szczekały psy. Z pobliskiego lasu dochodził łomot techno puszczanego z samochodowego radia. Myers spojrzał na zegarek. Dochodziła 22:30. Za jakieś półtorej godziny wygoni licealistów z lasu, gdzie znowu urządzili sobie imprezę. Dla purytańsko nastawionych starszych mieszkańców miasteczka za bardzo pobłażał dzieciakom, ale on doskonale pamiętał początki swojej służby, kiedy w tym samym lesie hipisi urządzali rzeczy, które obecnemu pokoleniu nie przyszłyby do głowy. A trochę trawki, alkohol i wygłupy przy głośnej muzyce? Bądźmy poważni.

Myers przejeżdżając dalej dostrzegł jednak coś, co wymagało jego uwagi i interwencji. Zrównał się z trójką dzieciaków, chłopakiem i dwójką dziewczyn w wieku, w którym od pół godziny powinni być w domach. Wychylił się na swoim siedzeniu i otworzył szybę. Wskazał gestem, żeby się zbliżyli.

-Jonson, tobie się zegarek popsuł, czy co? - rzucił do wysokiego chłopaka, który chciałby wyglądać na więcej niż swoje prawię 14 lat. Chłopak zmieszał się wyraźnie. Szeryf rozpoznał towarzyszące mu dziewczyny. Britney Finnigan i Sandrę O'Donnel. Cóż, przynajmniej niedaleko od domu.

-Ja tylko robię za ochronę - rzucił asekuracyjnie Sam Jonson. Myers z zadowoleniem zauważył, że chłopak nabrał trochę pokory. Parę lat ciężkiej pracy, wyciągania go z różnych dziwnych miejsc i odpowiednie reagowanie na drobne akty wandalizmu dawały rezultaty.

-Idę po Connie, szeryfie - odpowiedziała spokojnie Sandra. Myers popatrzył na nią bez słowa, co sprawiło, że dodała szybko.-U Sandersów robi z Willem jakiś projekt na astronomię.

-Jesteś pewna, że jak spytam twoją matkę to usłyszę, że w czasie, kiedy Connie się uczy, ty możesz wałęsać się po ulicach? - spytał dobitnie szeryf. Spojrzał na Britney.-A ty? Jesteś pewna, że twój brat nie wysadzi domu pod twoją nieobecność? Mogłabyś bardziej pomagać matce. Ciężko pracuje. - wzrok szeryfa wrócił do Sama.-Za pół godziny macie być wszyscy w domu. Jonson, jesteś za to OSOBIŚCIE odpowiedzialny.

Myers odjechał, kontynuując wieczorny objazd.

***

W jasno oświetlonym, bogato wyposażonym salonie William Sanders i Connie O'Donnel pochylali się akurat nad zrobioną przed chwilą listą planet i najważniejszych księżyców w Układzie Słonecznym.

-Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Uran... - wymieniała dziewczynka pewnym, przemądrzałym głosem kujona i mola książkowego.

-Saturn - wtrącił Will, poprawiając koleżankę.

Spojrzała na niego wzrokiem wściekłego bazyliszka.

-Wiem, że Saturn - rzuciła poirytowana.

-Ale powiedziałaś Uran - bronił się Will.

-Żeby mi nie wyleciało z głowy - Connie wydęła usta. Westchnęła.-Jestem zmęczona. Może zrobimy próbę generalną? Jesteś pewien, że twój brat pożyczy nam ten model Układu Słonecznego? Od niego zależy wszystko. WSZYSTKO.

Johnny dostał od rodziców duży model Układu Słonecznego. Wprawdzie jego entuzjazm trochę zmalał, kiedy nie zauważył tam Yavin i Endoru, które uwielbiał z Gwiezdnych Wojen - zresztą, wszystko związane z Gwiezdnymi Wojnami budziło jego niegasnący entuzjazm - ale rozpoczęło to jego kosmiczną manię. Parę dni temu Johnny przyszedł do Williama z prośbą o nauczenie go gry w baseball, bo w telewizji usłyszał, że astronauci są bardzo sprawni fizycznie. Prawdopodobnie śmiech obecnego przy próbie treningu Billy'ego był słyszalny w innej galaktyce. Od tego czasu Johnny słowem się nie odezwał do Willa, ale przecież nie oznaczało to, że nie pożyczy mu modelu "w celach naukowych". To nie wina Willa, że okazał się ciamajdą.

-Pójdziesz po ten model? - poprosiła Connie.

Rodziców oczywiście nie było. Pewnie wrócą nad ranem, rozmawiając tylko i wyłącznie o projektach, deadline'ach i spotkaniach, które będą musieli odbyć następnego dnia. Kiedy William wstał, zobaczył coś, co sprawiło, że serce mu zamarło. Drzwi wejściowe do domu były uchylone.

***

Obok zadbanego domu Sandersów stał dom, gdzie mieszkali Britney i Simon. Niestety dla poczucia estetyki Britney, musieli minąć jej dom. Był dość zadbany, biorąc pod uwagę okoliczności, ale takie stwierdzenia nie mieściły się w percepcji nastolatków.

Co jednak było bardziej istotne w tej chwili? Drzwi do jej domu były uchylone. Pamiętała, że je zamykała, nawet na klucz.

OG: Czyli drzwi do obu domów (stojących po sąsiedzku) są uchylone.