Drogę do Wysokiego Żywopłotu Liska pokonała ponura jak gradowa chmura. Nieliczne przebłyski wesołości na jej twarzy wywoływał jedynie Tofik, który jednak również jakby nieco oklapł. Może długa wędrówka i pieskowi dawała się we znaki - w końcu krótkie nóżki kundelka nie były przystosowane do długich wypraw.
Beregost zainteresował Leomundę głównie w kwestii uzupełnienia ekwipunku. Ożywiła się nieco dopiero gdy dotarli do domu czarodzieja. Wreszcie mieli szansę podrzucić tę przeklętą księgę komuś innemu, bardziej kompetentnemu - przynajmniej według jednego z (ponoć) mądrych tego świata. No i oczywiście bezczelnemu, jak każdy, kto ma moc. Siedzi w domu z otwaartymi drzwiami, w nich ani kołatki, jako sklep się przedstawia i jeszcze śmie narzekać, że goście wchodzą.
- List od Czytacza Woreda mamy - warknęła, nie dodając od siebie kolejnych wstępów. -
Dla maga do rąk własnych - uzupełniła, gdyby nie było to jasne. Nawet raz się nie zająknęła.
Nie założyła też Tofikowi kagańca (jedynie smycz) i teraz pies z miłością spoglądał na leżące wszędzie tomiszcza, obłożone wyśmienitej jakości skórą. A tofikowa miłość - jak drużyna niejednokrotnie miała okazję przekonać się w czasie wędrówki - była wielce toksyczna...