| Oficer z przyjemnością obserwował dom Metylli. Trochę przypominało mu to jego ukochany Wschód. Namiastka życia pozostawionego za sobą. Chociażby z powodu samego sentymentu przyjemnie było zasiąść przy stole. Nie potępiał również oznak bogactwa, jakie znajdowały się w samym domu. Można byłoby prowadzić dysksuję czy srebrny stół był najlepszym dodatkiem. Aratusowi wydawał się mało funkcjonalny. Sam pewnie w tym wypadku zainwestowałby pieniądze w coś bardziej praktycznego. Bogactwo można było lepiej pokazać przez sztukę ... obrazy lub rzeźby. Wsakże wszystko mogło mieć swój cel. Oficerowie nosili bogate zbroje nie tylko dlatego, że mogli, ale przede wszystkim aby wyróżnić się na polu bitwy, aby nadać powadze swojego urzędu i zrobić odpowiednie wrażenie na żołnierzach. Jeżeli ktoś był słabym dowódca, to przynajmniej mógł ubrać się odpowiednio do roli, którą miał grać.
Zainteresował się gdy kobieta zaczęła opowiadać o koszmarach mężczyzny. Słabe umysły czasami pękały, więc wcale nie musiał być to dobry znak dla ich sprawy. Oczywiście mogło to też oznaczać, że mężczyzna ten był po prostu słaby, a wtedy nie mógłby dokonać takiej zbrodni. Do zrobienia czegoś tak strasznego potrzeba było silnej woli. Jego towarzysze zadali dwa bardzo ciekawe pytanie, na które chętnie sam Aquila usłyszałby odpowiedź. Poprawił się na swoim miejscu i odezwał się łagodnym tonem
-Szlachetna gospodyni, czy twój gość mówi kogo się obawia? Ma sam jakieś podejrzenia dotyczące tożsamości zabójcy, czy jest to bardziej nieokreślony strach? I kiedy zaczęły się koszmary tego człowieka? Po tym jak dowiedział się jaka kara mu grozi? -
__________________
We have done the impossible, and that makes us mighty |